این تحقیق بهمنظور بررسی کارایی پیشتیمار هورمونی در افزایش قدرت جوانهزنی و رشد اولیه گیاهچه، در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1394 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل 5 سطح هورمون اکسین (IAA) (ایندول-3-استیک اسید) در غلظتهای صفر، 1/0، 5/0، 1 و 5/1 میلیگرم بر لیتر و 5 سطح هورمون سیتوکینین (PBA) (تتراهیدروپیرانیل بنزیل آدنین) در غلظتهای صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم بر لیتر بودند. نتایج نشان داد که کاربرد دو هورمون و اثرات متقابل آنها، اثر معنیداری بر همه صفتهای مورد ارزیابی از جمله درصد جوانهزنی، مقدار زیستتوده، محتوای آب نسبی برگ و محتوای رنگیزههای فتوسنتزی داشت. بیشترین درصد جوانهزنی (66/66 درصد) در 5/1 میلیگرم بر لیتر IAA به همراه 1 میلیگرم بر لیتر PBA بهدست آمد. پیشتیمار 5/0 میلیگرم بر لیتر PBA و 1/0 میلیگرم بر لیتر IAA بیشترین طول ساقهچه (به ترتیب 28/1 و 17/1 سانتیمتر) را نشان داد. ضریب جوانهزنی با افزایش سطوح IAA از 1/0 تا 5/1 میلیگرم بر لیتر، 5/12 درصد کاهش یافت. بیشترین محتوای آب نسبی (73/42 و 38/37 درصد) به ترتیب در PBA 5/0 میلیگرم بر لیتر و IAA 5/1 میلیگرم بر لیتر به دست آمد. ترکیب (0+1/0 میلیگرم بر لیتر) IAA+PBA بر طول ریشهچه و گیاهچه اثر مثبتی داشت. غلظتهای بالایی از PBA و کمترین مقدار IAA بر روی مقدار زیستتوده نتیجهای یکسان نشان داده و بالاترین مقدار (33/4 میلیگرم) با ترکیب تیماری این دو غلظت به دست آمد. رنگیزههای فتوسنتزی نیز از این دو هورمون تأثیر پذیرفتند بهطوری که تأثیر IAA بر این صفت بیش از PBA بود. مشخص شد که اکسین و سیتوکنین موجب افزایش جوانهزنی و بهبود شاخصهای مورفوفیزیولوژیک و درنتیجه عملکرد استویا میگردد.
بهمنظور ارزیابی اثر کیتوزان بر جوانهزنی و برخی ویژگیهای بیوشیمیایی گیاه دارویی ماریتیغال در شرایط تنش شوری، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد تهران در سال 1394 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل سطوح تنش شوری (صفر، 4، 8 و 12 دسیزیمنس بر متر) و سطوح مختلف کیتوزان (صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد) بودند. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش درصد جوانهزنی، ضریب جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، شاخص وزنی و طولی بنیه بذر، طول ریشهچه، ساقهچه و گیاهچه و بیوماس کل و افزایش متوسط زمان جوانهزنی گردید. پیشتیمار بذر با کیتوزان تا غلظت 5/0 درصد سبب افزایش صفات ضریب جوانهزنی، شاخص وزنی بنیه بذر و طول ساقهچه شد. بیشترین میزان کلروفیل کل و پروتئین کل در پیش تیمار بذر با سطوح 5/0 درصد کیتوزان در شوری صفر دسی زیمنس بر متر (شاهد) به دست آمد. با افزایش تنش شوری، میزان فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز افزایش داشت، بهطوری که بیشترین فعالیت این دو آنزیم در سطح تنش شوری 12 دسی زیمنس بر متر در پیشتیمار با 5/0 درصد کیتوزان به دست آمد. نتایج نشان داد که تیمار بذر با کیتوزان 5/0 درصد میتواند اثرات مضر تنش شوری را بر برخی صفات در گیاهچه ماریتیغال کاهش داده و رشد گیاهچه را بهبود بخشد.
بهمنظور بررسی تأثیر پیشتیمار ترکیب زیستی کیتوزان بر بذرهای سویا (Glycine max L.) (رقم ویلیامز) تحت شرایط تنش شوری آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شاهد در سال 1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل ترکیب کیتوزان در سه سطح (صفر ، 25/0 و 5/0 درصد وزنی-حجمی) و شوری در 4 سطح (صفر، 5، 5/7 و 10 دسیزیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد که برهمکنش پیشتیمار کیتوزان و تنش شوری بر درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، میانگین مدت جوانهزنی، تعداد گیاهچه عادی و صفات فیزیولوژیک گیاهچه سویا نظیر میزان پرولین و قندهای محلول اندام هوایی معنیدار بود. پیش تیمار 25/0 درصد کیتوزان در تقابل با تنش شوری با افزایش 30 درصدی سرعت جوانهزنی و افزایش بهترتیب 24 و 35 درصدی میزان پرولین و قندهای محلول اندام هوایی باعث بهبود جوانهزنی گیاهچه سویا شد. با توجه به تأثیر تیمار کیتوزان بر جوانهزنی و رشد گیاهچه سویا میتوان تیمار 25/0 درصد وزنی-حجمی کیتوزان را بهعنوان یک تیمار جهت مقابله با شرایط شوری در گیاهچه سویا معرفی نمود.
صفحه 1 از 1 |
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله پژوهشهای بذر ایران می باشد.
طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2021 All Rights Reserved | Iranian Journal of Seed Research
Designed & Developed by : Yektaweb