مجید قنبری، سید علی محمد مدرس ثانوی، علی مختصی بیدگلی، پرنیان طالبی سیه سران،
جلد 4، شماره 2 - ( (پاییز و زمستان) 1396 )
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثر هیدروپرایمینگ و پیری بذر بر ویژگیهای جوانه زنی و آنزیمی بذر لوبیا چیتی تحت تأثیر شوری به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو گروه بذر، طبیعی و پیر، دو تیمار شاهد و هیدروپرایمینگ و شش تیمار شوری صفر، 2، 4، 6، 8 و 10 دسیزیمنس بر متر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین متوسط زمان و درصد جوانه زنی، طول ساقه چه و بنیه بذر در تیمار شاهد (آب مقطر) و هیدروپرایمینگ و همچنین، بیشترین طول ریشه چه و درصد آب بافت گیاهچه در تیمار شاهد (آب مقطر) و بذر پیر به دست آمد. همچنین از نظر وزن خشک ریشه چه، در شوری 4 دسیزیمنس بر متر و بذر طبیعی هیدروپرایمینگ بیشترین مقدار مشاهده شد. بیشترین میزان وزن خشک ساقه چه در شوری 6 دسیزیمنس بر متر و ضریب آلومتریک در شوری 8 دسیزیمنس بر متر به ترتیب برای بذر طبیعی و بذر پیر بدون هیدروپرایمینگ مشاهده گردید. با افزایش سطوح تنش شوری و پیری بذر میزان مالون دی آلدهید افزایش یافت و از میزان فعالیت آنزیمهای جوانه زنی، درصد جوانه زنی و رشد گیاهچه کاسته شد. هیدروپرایمینگ بذر موجب کاهش پراکسیداسیون غشای سلولی و به طور کلی سبب بهبود سرعت و یکنواختی جوانه زنی، بنیه بذرهای پیر و طبیعی هم در شرایط شوری و هم در شرایط مطلوب گردیده است. در نتیجه هیدروپرایمینگ باعث افزایش تحمل به شوری بذر لوبیا در مرحله جوانه زنی و افزایش قدرت جوانهزنی بذرهای انبارداری شده جهت کشت مؤثر گردید.
جنبه‌های نوآوری
- تأثیر هیدروپرایمینگ در بازیابی قدرت جوانهزنی بذر انبارداری شده لوبیا چیتی تحت شرایط شور.
- تأثیر هیدروپرایمینگ در افزایش تحمل بذر لوبیا چیتی به شرایط انبارداری و تنش شوری.
- تأثیر انباداری بذر لوبیا چیتی بر تغییرات بیوشیمیایی و فعالیتهای آنزیمی در شرایط تنش شوری.
