9 نتیجه برای Penicillium
مهدی صدروی، محیا رحیمیزاده،
جلد 5، شماره 1 - ( 12-1394 )
چکیده
صدروی م. و رحیمیزاده م. 1394. معرفی ده گونهی مفید Penicillium . دانش بیماریشناسی گیاهی 5(1):13-1.
گونههای Penicillium ، اغلب به حالت گندرو در بقایای گیاهی در خاک، فرآوردههای گیاهی، میوههای تازه و آبدار آسیبدیده یا میوهها و دانههای انباری زندگی میکنند. این قارچها را میتوان براساس ویژگی‌های پرگنه، کنیدیومبر، فیالیدها و کنیدیومها، روی محیط کشتهای اختصاصی شناسایی کرد. توانایی بعضی جدایههای ده گونهی
P. aurantiogriseum ،P. bilaiae ،P. chrysogenum ،P. citrinum ،P. funiculosus ،P. glabrum ،
P. griseofulvum ،P. oxalicum ،P. purpurogenum و P. simplicissimum برای مهار بیماریهای پژمردگی فوزاریومی و ورتیسلیومی گوجه‌فرنگی، کپک سفید و پوسیدگی خاکستری حبوب، پوسیدگی قهوه‌ای و سوختگی سرشاخه هلو، سوختگی دیرهنگام و سیست سیبزمینی و یا به عنوان عامل افزایش‌دهنده رشد گیاهان به اثبات رسیده است. خصوصیات ریختشناسی کلیدی این قارچها در این مقاله شرح داده شده است. اکثر این قارچها از ایران نیز گزارش شدهاند، بنابراین شناسایی و کاربرد جدایههای موثر آنها برای مبارزه با بیماریهای گیاهی و یا افزایش رشد گیاهان را میتوان پیشنهاد کرد.
امیر رمضانی، صفرعلی مهدیان،
جلد 5، شماره 1 - ( 12-1394 )
چکیده
رمضانی ا. و مهدیان ص. ع. 1394. مهار زیستی بیماریهای پس از برداشت مرکبات. دانش بیماریشناسی گیاهی 5(1): 25-14.
پوسیدگی پس از برداشت میوه مرکبات مهمترین عامل کاهش عمر این محصولات و از بیماریهای مهم اقتصادی آنها در نواحی تولید مرکبات دنیا است. قارچهای بیمارگر، کپکهای سبز و آبی به اسامی Penicillium digitatum و Penicillium italicum هستند، که معمولا با استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی مدیریت می‌شوند. با توجه به اینکه مصرف سموم شیمیایی ضمن داشتن خطرهای سوء محیط زیستی، سبب بروز جدایههای مقاوم در بیمارگرها نیز می‌شوند، مبارزه زیستی از طریق کاربرد قارچها و باکتریهای متعارض به‌عنوان روش جایگزین مصرف قارچ‌کش‌ها مطرح شده است. در این خصوص، کارآیی قارچهایی نظیر Candida guilliermondii، Pichia guilliermondi، Candida saitoan، Aureobasidium pullulans، Muscodor albus و باکتریهای Pseudomonas fluorescens، Bacillus subtilis و Pantoea agglomerans در مهار کپکهای سبز و آبی مرکبات مثبت گزارش‌شده است. بنابراین میتوان کاربرد آنها را برای مبارزه با این بیماریها پیشنهاد کرد.
ابوالقاسم حسین زاده، مهدی داوری، عزیز حبیبی ینگجه،
جلد 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
چکیده
حسین‌زاده ا.، داوری م. و حبیبی ینگجه ع. 1396. کاربرد نانو مواد در مدیریت بیماریهای قارچی گیاهان. دانش بیماریشناسی گیاهی 6(2): 77-68.
استفاده از فنآوری نانو در مدیریت بیماریهای گیاهی در سالهای اخیر موردتوجه پژوهشگران قرار گرفته است. این پژوهشها نشان داده که نانواکسیدروی بر Botrytis cinerea و Penicillium expansum، نانواکسید مس بر Aspergillus flavus، نانوکامپوزیت‌هایی از نقره (SiO₂/Ag₂S) بر Aspergillus niger و Fe₃O₄/ZnO/AgBr بر Fusarium graminearum، F. oxysporum و Botrytis cinerea و شش نوع نانو ماده کربنی بر F. graminearum، اثر بازدارندگی دارند. سازوکارهای تأثیر آنها شامل تخریب لیپیدها و پروتیین‌ها، آسیب به غشای سلولی، انسداد کانال‌های آبی به‌وسیله نانو مواد و کاهش آب هاگ‌ها و پلاسمولیز آنها و در نهایت بازدارندگی از رشد یا از بین بردن ریسه‌های قارچی و ممانعت از هاگزایی هستند.
موسی محمدی، احمد حسینی، ابراهیم صداقتی، ثمین حسینی،
جلد 7، شماره 1 - ( 12-1396 )
چکیده
محمدی م.، حسینی ا.، صداقتی ا. و حسینی ث. 1396. کاربرد میکوویروسها در مهار زیستی قارچهای بیمارگر. دانش بیماریشناسی گیاهی 7(1): 62-51.
میکوویروسها یا ویروسهای انگل قارچها دارای ژنوم ssRNA، dsRNA یا dsDNA هستند. بعضی از این ویروس‌ها دامنه میزبانی محدودی داشته و فقط جدایه خاصی از میزبان را آلوده میکنند، در مقابل بعضی توانایی آلودهسازی جنس‌های مختلف یک تیره از قارچها را دارند. این ویروس‌ها اغلب در قارچهای میزبان با پیوند ریسه‌ای انتقال می‌یابند. اکثر این ویروس‌ها باعث کاهش قدرت بیماری‌زایی میزبان خود می‌شوند و این پدیده به نام کم‌آزاری شناخته می‌شود. میکوویروسها می‌توانند به‌عنوان یک ابزار قدرتمند در مبارزه زیستی با قارچهای بیمارگر و ایجاد مقاومت القایی در گیاهان استفاده شوند.
وحیده رفیعی، ضیاءالدین بنی هاشمی،
جلد 8، شماره 2 - ( 6-1398 )
چکیده
رفیعی و و بنی هاشمی ض (1398) قارچهای مناطق کویری استان یزد. دانش بیماریشناسی گیاهی 8(2): 121-110. DOI: 10.2982/PPS.8.2.110.
مقدمه: قارچهایی که قادر به رشد در دمای بالاتر از 40 درجه سلسیوس هستند به عنوان قارچهای گرمادوست شناخته می‌شوند. پژوهش‌ای روی قارچهای مناطق بیابانی ایران تاکنون صورت نگرفته است، بنابراین پژوهش حاضر با هدف جداسازی و شناسایی قارچهای موجود در مناطق کویری استان یزد انجام شد. مواد و روشها: چهار منطقه کویری استان یزد بازدید و از خاک و ریشه گیاهان نمونه‌برداری شد. قارچها به روش تهیه رقت از خاک روی محیط کشت عصاره سیبزمینی-آگار جداسازی شدند. تشخیص جنس و گونههای قارچها بر اساس کلیدهای معتبر شناسایی موجود صورت گرفت. یافته‌ها: هیجده قارچ از هشت جنس Aspergillus ، Penicillium ، Alternaria ، Ulocladium ، Stemphylium ، Paecilomyces ، Rhizopus و Fusarium در این پژوهش شناسایی شدند. نتیجه‌گیری: بیشترین فراوانی در خاک‌های کویری این استان را گونههای Penicillium و Aspergillus دارند. تمام قارچهای شناسایی شده برای اولین بار از خاک‌های کویری ایران گزارش می‌شوند.
پارمیدا آل احمد، لیلا ابراهیمی،
جلد 9، شماره 2 - ( 6-1399 )
چکیده
آل‌احمد پ، ابراهیمی ل (1399) روش مبارزه زیستی با بیماریهای قارچی پس از برداشت سیب. دانش بیماریشناسی گیاهی 9(2): 107-95. DOI:10.2982/PPS.9.2.95.
بیماریهای پس از برداشت سیب، معمولاً توسط طیف وسیعی از قارچها به وجود می‌آیند. پوسیدگی پس از برداشت این میوه، مهمترین دلیل کاهش طول عمر و ارزش اقتصادی آن به شمار می‌آیند. قارچهای Botrytis cinerea و Penicillium expansum به ترتیب عامل کپک خاکستری و کپک آبی، شایع‌ترین عاملهای پوسیدگی بعد از برداشت میوه سیب شناخته شدهاند. استفاده از سمهای شیمیایی برای مبارزه با این قارچها میتواند اثرهای سوء بر سلامت مصرفکنندگان و محیط‌زیست داشته و سبب بروز مقاومت در قارچها و از بین رفتن جانداران مفید شود. بنابراین مبارزه زیستی با این قارچها به عنوان روشی مناسب برای مصرف کنندگان و سازگار با محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. کارآیی قارچهای Candida saitoana و Trichoderma harzianum و باکتری Rahnella aquatilis در مبارزه زیستی با این بیماریها به اثبات رسیده است.
صفرعلی مهدیان، امیر رمضانی دومیرکلایی، محمدعلی تاجیک قنبری،
جلد 11، شماره 1 - ( 12-1400 )
چکیده
مهدیان ص، رمضانی دومیرکلایی ا و تاجیک قنبری م ع (1400) اثر اسانس مورد، کیتوزان و قارچکش تیابندازول بر کپک سبز مرکبات. دانش بیماری شناسی گیاهی 11(1): 88-74.
Doi: 10.2982/PPS.11.1.74.
مقدمه: کپک سبز (Penicillium digitatum) از مهمترین بیمارگرهای پس از برداشت میوه مرکبات است. سالانه دهها هزار تن از محصول مرکبات اغلب به وسیله کپک سبز در ایران از بین می‌رود. استفاده از سمهای شیمیایی برای مدیریت بیماری ضمن داشتن اثر سوء زیست محیطی موجب انتخاب جمعیت مقاوم قارچ می‌گردد و نیز سلامت مصرف کننده را به خطر می‌اندازد، بنابراین مهار غیرشیمیایی بیمارگر هدف مهم پژوهشگران در سالهای اخیر شده است. مواد و روشها: اجزای اسانس مورد(Myrtus communis L.) به وسیله دستگاه کلونجر استخراج و ترکیبات آن با دستگاه گاز کروماتوگرافی همراه با طیف‌سنج جرمی مورد شناسایی قرار گرفتند. اثر بازدارندگی از رشد پرگنه و جوانه‌زنی هاگ قارچ توسط اسانس مورد، کیتوزان و قارچکش تیابندازول به روش اختلاط آنها با محیط کشت PDA و PDB در آزمایشگاه و در انبار به روش آغشتگی سطحی میوه بررسی شد. یافته‌ها: سیزده ترکیب در اسانس مورد شناسایی شدند، که از نظر کمی بیشترین ترکیب 1-8 سینئول بود. اسانس گیاه مورد در غلظت 1700 قسمت در میلیون و کیتوزان در غلظت 500 قسمت در میلیون، همانند قارچکش تیابندازول باعث بازدارندگی 100 درصدی از رشد کلنی قارچ شدند. نتیجه‌گیری: استفاده از اسانس مورد یا کیتوزان به عنوان یک جایگزین قارچکش تیابندازول برای مبارزه با کپک سبز مرکبات امکان‌پذیر است.
الهام بهمنی، مهدی صدروی، محمد عبداللهی،
جلد 11، شماره 1 - ( 12-1400 )
چکیده
بهمنی ا، صدروی م، عبداللهی م (1400) قارچهای بذرزاد برنج در استان کهگیلویه و بویراحمد ایران. دانش بیماریشناسی گیاهی 11(2): 23-13.
Doi: 10.2982/PPS.11.1.13
مقدمه: استان کهگیلویه و بویراحمد در جنوب غرب ایران از مناطق مهم کشت برنج است. قارچهای بذرزاد ممکن است باعث شیوع بیماریهای مخربی گردند، بنابراین شناسایی آنها برای پیشگیری از بروز این بیماریها ضروری است. مواد و روشها: سی نمونه بذر چهار رقم برنج از مناطق مختلف این استان جمع آوری شدند. قارچهای همراه بذر با روشهای قرار دادن روی محیط کشت سیب زمینی-دکستروز-آگار، بلاتر و بلاتر انجمادی جداسازی و پس از خالصسازی، خصوصیات ریختی آنها مورد مطالعه قرار گرفت و شناسایی شدند. فراوانی کل بذرهای آلوده به قارچها و فراوانی بذرهای آلوده به هر قارچ محاسبه شدند. تاثیر این قارچها بر جوانه زنی بذر و رشد ریشه چه چهار رقم چمپا، شمیم، گرده و لنجان به روش قرار دادن بین کاغذهای صافی سترون مرطوب آزمایش شد.
یافته ها: بیست و هشت قارچ از 11جنس Alternaria ، Aspergillus ،Bipolaris ، Cladosporium ، Curvularia ، Epicoccum ، Fusarium، Penicillium ، Pyrenophora، Rhizopus و Ulocladium در این سی نمونه شناسایی شدند. این قارچها تاثیر معنی داری بر جوانه زنی بذر چهار رقم برنج نداشتند ولی باعث پوسیدگی بافت ریشه چه آنها شدند. متوسط آلودگی رقم چمپا کمتر از سایرین بود. نتیجه گیری: رقم چمپا مقاومت نسبی به این قارچها دارد وپس از آن به ترتیب شمیم، لنجان و گرده قرار دارند.
مریم میرطالبی، جواد شفیعی نیا،
جلد 11، شماره 2 - ( 6-1401 )
چکیده
شفیعی نیا ج، میرطالبی م (1401) قارچهای افزایش دهنده رشد گیاهان. دانش بیماریشناسی گیاهی 11(2): 124-112. Doi:10.2982/PPS.11.2.112
جمعیت جهان به سرعت در حال افزایش است. برای تغذیه این جمعیت زیاد، باید محصولات زراعی بیشتری تولید شود. استفاده گسترده از کودها، سموم دفع آفات و سایر نهاده‌ها، بهره‌وری زمین‌های کشاورزی موجود و میزان غذای تولید شده را افزایش می‌دهد، اما این افزایش محصول باعث آسیب به محیط زیست، تخریب خاک و از بین رفتن جمعیت طبیعی میکروبی آن می‌شود. برای جلوگیری از این آثار زیانبار مواد شیمیایی، یک رویکرد دوستدار محیط زیست که سلامت انسان و محیط زیست را تضمین کند، به شدت مورد نیاز است. در دیدگاه نوآورانه تولید کشاورزی، برای استفاده از کودهای‌زیستی به جای مواد شیمیایی تقاضای فزاینده‌ای وجود دارد. کاربرد ریزجانداران مفید میتواند یک سازوکار جدید برای بهبود سلامت و بهره‌وری گیاه باشد. جمعیت‌های میکروبی فراریشه نقش مهمی در تبدیل و انحلال مواد مغذی خاک ایفا میکنند که برای رشد و نمو گیاه بسیار مهم است. در میان جمعیت‌های مختلف میکروبی فراریشه، قارچهایی که به عنوان افزایش‌دهنده رشد گیاه شناخته می‌شوند، اخیراً مورد توجه روزافزون قرار گرفته‌اند. طی چندین دهه، انواع قارچهای افزایش‌دهنده رشد گیاه مانند گونههای متعلق به جنس‌های Trichoderma، Penicillium، Phoma و Fusarium مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. مطالعات نشان داده است که این قارچها، بدون آلودگی‌های زیست‌محیطی، رشد گیاه را تنظیم میکنند و تحمل گیاه را در برابر بیمارگرهای گیاهی افزایش می‌دهند. در این مقاله ابتدا شرح مختصری از قارچهای افزایش‌دهنده رشد ارائه می‌شود. در ادامه ماهیت و ترکیب این قارچها، همچنین نحوه عملکرد آنها، فرموله‌کردن و چالش‌های مرتبط با آن مورد توجه قرار خواهد گرفت.
