جلد 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 46-34 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rastgou M. (2018). Characteristics of Ourmia melon virus (OuMV). Plant Pathol. Sci.. 7(2), 34-46. doi:10.29252/pps.7.2.34
URL: http://yujs.yu.ac.ir/pps/article-1-175-fa.html
URL: http://yujs.yu.ac.ir/pps/article-1-175-fa.html
راستگو مینا. خصوصیات ویروس خربزه ی ارومیه (OuMV) دانش بیماری شناسی گیاهی 1397; 7 (2) :46-34 10.29252/pps.7.2.34
گروه گیاه‌پزشکی، دانشگاه ارومیه ، m.rastgou@urmia.ac.ir
چکیده: (7672 مشاهده)
راستگو م. 1397. خصوصیات ویروس خربزهی ارومیه (OuMV). دانش بیماری‌شناسی گیاهی 7(2): 46-34. DOI :10.2982/PPS.7.2.34
ویروس خربزه ی ارومیه یکی از عوامل بیماری موزاییک خربزه (Cucumis melo L.) در استان آذربایجان غربی و سایر نقاط ایران از جمله استانهای گیلان، فارس و البرز است. این ویروس اولین بار در سال 1978 از روی کدوییان دارای نشانه موزاییک و لکه حلقوی در ارومیه شناسایی شد. از همان ابتدای تحقیق روی این ویروس مشخص شد که ویروس دارای خصوصیات منحصر به فردی است که آن را از سایر ویروس‌های آلوده کننده کدوییان متمایز میکند. پیکرههای ویروس تا اندازهای باسیلی شکل هستند و دو انتهای آن‌ها زاویه دار است. ژنوم ویروس به صورت سه قطعه آر. ان.ای تک رشتهای با قطبیت مثبت میباشد که هر کدام یک پروتیین کد میکنند. دامنه میزبانی ویروس در طبیعت بیشتر شامل گیاهان تیره کدوییان و بادمجانیان است. ناقل طبیعی برای ویروس مشخص نشده است. ویروس خربزهی ارومیه همراه با ویروس اپیروس گیلاس و ویروس سی کاساوا در جنس اورمیاویروس (Ourmiavirus) قرار داده شده است.
فهرست منابع
1. Accotto G. P., Riccioni L., Barba M., Lisa V. and Boccardo G. 1990. Ourmia melon and Epirus cherry viruses, two representatives of a new virus group. Proceedings of 8th International Congress of Virology, Berlin, Germany, p 448.
2. Aiton M. M., Lennon A. M., Roberts I. M. and Harrison B. D. 1988. Two new cassava viruses from Africa. Abstracts book of 5th International Congress of Plant Pathology, Kyoto, Japan, p 43.
3. Caciagli P., Luisoni E., Vecchiatti M., Lisa V. and Parvizi R. 1989. Ourmia melon virus: update on its biology. Proceedings of 6th conference, Recent Advances in Vegetable Virus Research, Asilomar, California, USA, p 9.
4. Covelli L., Coutts R. H. A., Di Serio F., Citir A., Açkgöz S., Hernández C., Ragozzino A. and Flores R. 2004. Cherry chlorotic rusty spot and Amasya cherry diseases are associated with a complex pattern of mycoviral-like double-stranded RNAs. Characterization of a new species in the genus Chrysovirus. Journal of General Virology 85:3389–3397. [DOI:10.1099/vir.0.80181-0]
5. Crivelli G., Ciuffo M., Genre A., Masenga V. and Turina M. 2011. Reverse genetic analysis of ourmiaviruses reveals the nucleolar localization of the coat protein in Nicotiana benthamiana and unusual requirements for virion formation. Journal of Virology 85:5091–5104 [DOI:10.1128/JVI.02565-10]
6. Donaire L., Rozas J. and Ayllón M. A. 2016. Molecular characterization of Botrytis ourmia-like virus, a mycovirus close to the plant pathogenic genus Ourmiavirus. Virology 489:158–164. [DOI:10.1016/j.virol.2015.11.027]
7. Gholamalizadeh R., Vahdat A., Hossein-Nia S. V., Elahinia A. and Bananej K. 2008. Occurrence of Ourmia melon virus in the Guilan Province of Northern Iran. Plant Disease 92:1135-1135. [DOI:10.1094/PDIS-92-7-1135C]
8. Koonin E. V. and Dolja V. V. 1993. Evolution and taxonomy of positive-strand RNA viruses: implications of comparative analysis of amino acid sequences. Critical Reviews in Biochemistry and Molecular Biology 28:375-430. [DOI:10.3109/10409239309078440]
9. Koonin E. V., Choi G. H., Nuss D. L., Shapira R. and Carrington J. C. 1991. Evidence for common ancestry of a chestnut blight hypovirulence-associated double-stranded RNA and a group of positive-strand RNA plant viruses. Proceedings of the National Academy of Sciences USA 88:10647-10651.
11. Lee J-Y. and Lucas W. J. 2001. Phosphorylation of viral movement proteins-regulation of cell-to-cell trafficking. Trends in Microbiology 9:5-8.
https://doi.org/10.1016/S0966-842X(00)01901-6 [DOI:10.1073/pnas.88.23.10647]
10. Margaria P., Anderson C. T., Turina M. and Rosa C. 2016. Identification of Ourmiavirus 30K movement protein amino acid residues involved in symptomatology, viral movement, subcellular localization and tubule formation. Molecular Plant Pathology. doi:10.1111/mpp.12348. [DOI:10.1111/mpp.12348]
11. Milne R. G. and Masenga V. 1988. Particle structure of Ourmia melon virus, a virus from Iran representing a new taxonomic group. International Symposium of Plant Pathology, Beijing, China, p 549.
12. Milne R. G. and Masenga V. 1989. Structure and cytopathology of Ourmia melon virus, a virus from Iran with novel properties. Proceedings of 6th conference, Recent Advances in Vegetable Virus Research, Asilomar, California, USA, p 21.
13. Rastgou M., Habibi M. K., Izadpanah K., Masenga V., Milne R. G., Wolf Y. I., Koonin E. V. and Turina M. 2009. Molecular characterization of the plant virus genus Ourmiavirus and evidence of inter-kingdom reassortment of viral genome segments as its possible route of origin. Journal of General Virology 90:2525-2535. [DOI:10.1099/vir.0.013086-0]
14. Rastgou M., Turina M. and Milne R.G. 2011. Family Ourmiaviridae. pp 1177–1180. In: King A. M. Q., Adams M. J., Carstens E. B., Lefkowitz E (eds.) Virus Taxonomy. Ninth Report of the International Committee on Taxonomy of Viruses. Elsevier Academics Press, London, UK.
15. Rossi M., Genre A. and Turina M. 2014. Genetic dissection of a putative nucleolar localization signal in the coat protein of Ourmia melon virus. Archives of Virology 159:1187-1192. [DOI:10.1007/s00705-013-1923-0]
16. Rossi M., Vallino M., Abbà S., Ciuffo M., Balestrini R., Genre A. and Turina M. 2015. The importance of the KR-rich region of the coat protein of Ourmia melon virus for host specificity, tissue tropism, and interference with antiviral defense. Molecular Plant Microbe Interactions 28:30-41. [DOI:10.1094/MPMI-07-14-0197-R]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
