جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای Candida

امیر رمضانی، صفرعلی مهدیان،
جلد 5، شماره 1 - ( 12-1394 )
چکیده

رمضانی ا. و مهدیان ص. ع. 1394. مهار زیستی بیماری‌های پس از برداشت مرکبات. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 5(1): 25-14.

پوسیدگی پس از برداشت میوه مرکبات مهم‌ترین عامل کاهش عمر این محصولات و از بیماری‌های مهم اقتصادی آن­ها در نواحی تولید مرکبات دنیا است. قارچ‌های بیمارگر، کپک‌های سبز و آبی به اسامی Penicillium digitatum و Penicillium italicum هستند، که معمولا با استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی مدیریت می‌شوند. با توجه به اینکه مصرف سموم شیمیایی ضمن داشتن خطرهای سوء ‌محیط زیستی، سبب بروز جدایه‌های مقاوم در بیمارگرها نیز می‌شوند، مبارزه زیستی از طریق کاربرد قارچ­ها و باکتری­­های متعارض به‌عنوان روش جایگزین مصرف قارچ‌کش‌ها مطرح شده است. در این خصوص، کارآیی قارچ­هایی نظیر Candida guilliermondii، Pichia guilliermondi، Candida saitoan، Aureobasidium pullulans، Muscodor albus و باکتری‌های Pseudomonas fluorescens، Bacillus subtilis و  Pantoea agglomerans در مهار کپک­های سبز و آبی مرکبات مثبت گزارش‌شده است. بنابراین می­توان کاربرد آن­ها را برای مبارزه با این بیماری­ها پیشنهاد کرد.


پارمیدا آل احمد، لیلا ابراهیمی،
جلد 9، شماره 2 - ( 6-1399 )
چکیده

آل‌احمد پ، ابراهیمی ل (1399) روش مبارزه زیستی با بیماری‌های قارچی پس از برداشت سیب. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 9(2): 107-95.        DOI:10.2982/PPS.9.2.95.
 
بیماری‌های پس از برداشت سیب، معمولاً توسط طیف وسیعی از قارچ‌ها به وجود می‌آیند. پوسیدگی پس از برداشت این میوه، مهم­ترین دلیل کاهش طول عمر و ارزش اقتصادی آن به شمار می‌آیند. قارچ‌های  Botrytis cinerea و Penicillium expansum به ترتیب عامل کپک خاکستری و کپک آبی، شایع‌ترین  عامل­های پوسیدگی بعد از برداشت میوه سیب شناخته شده­اند. استفاده از سم­های شیمیایی برای مبارزه با این قارچها می­تواند اثرهای سوء بر سلامت مصرف­کنندگان و محیط‌زیست داشته و سبب بروز مقاومت در قارچها و از بین رفتن جانداران مفید ‌شود. بنابراین مبارزه زیستی با این قارچها به عنوان روشی مناسب برای مصرف کنندگان و سازگار با محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. کارآیی  قارچ­های  Candida saitoana و Trichoderma harzianum و باکتری Rahnella aquatilis در مبارزه زیستی با این بیماری­ها به اثبات رسیده است.

نوراله حسن پور، دکتر مهدی ارزنلو،
جلد 12، شماره 1 - ( 12-1401 )
چکیده

حسن­ پور، ن.،  ارزنلو،  م. (1401) کاربرد مخمرها در مدیریت بیماری­های گیاهی. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 12(1): 104-94.         

مخمرها پراکنش وسیعی در سطح زمین دارند. آن­ها در صنایعی مانند نانوایی، صنایع تخمیری، تولید پروتئین، سنتز مواد شیمیایی مانند ریبوفلاوین و اسید سیتریک، کشاورزی و مدیریت بیماری­های­گیاهی نقش دارند. آن­ها بـا مکانیسـم­هـای متنـوعی مانند رقابــت بــرای مواد غذایی و فضا، برقراری رابطه انگلی با بیمارگر، القـای مقاومـت در گیـاه، قارچ انگلی، اشغال پردازه بوم­ شناختی، سم­زدایی زهرقارچ و تولید آنزیم­های تجزیه کننده دیواره سلولی در کاهش بیماری­های گیاهی موثر هستند. از خصوصیات برتر مخمرها می­توان به تحمل و سازگاری بیشتر نسبت به نوسانات حرارتی در دماهای پایین و بالا، سازگاری در طیف گسترده ­ای از رطوبت نسبی، نوسانات pH، سطوح اکسیژن کم، سرعت تکثیر زیاد، محدود کردن جمعیت بیمارگر و تحمل به اشعه UV را نام برد. با توجه به ویژگی­های گفته شده مخمرها به عنوان یکی از بهترین گزینه­ ها برای به کارگیری در فرایند مهار زیستی در نظر گرفته می­شوند. در این مقاله جنبه­ های مثبت مخمرها نسبت به دیگر عوامل میکروبی، نقش آن­ها در کشاورزی و سازوکار­های مدیریت بیماریهای گیاهی بحث و بررسی شده است.  


 



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دانشگاه یاسوج دانش بیماری شناسی گیاهی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | University of Yasouj Plant Pathology Science

Designed & Developed by : Yektaweb