رمضانی ا. و مهدیان ص. ع. 1394. مهار زیستی بیماریهای پس از برداشت مرکبات. دانش بیماریشناسیگیاهی 5(1): 25-14.
پوسیدگی پس از برداشت میوه مرکبات مهمترین عامل کاهش عمر این محصولات و از بیماریهای مهم اقتصادی آنها در نواحی تولید مرکبات دنیا است. قارچهای بیمارگر، کپکهای سبز و آبی به اسامی Penicillium digitatum و Penicillium italicum هستند، که معمولا با استفاده از قارچ‌کش‌های شیمیایی مدیریت میشوند. با توجه به اینکه مصرف سموم شیمیایی ضمن داشتن خطرهای سوء محیط زیستی، سبب بروز جدایه‌های مقاوم در بیمارگرها نیز میشوند، مبارزه زیستی از طریق کاربرد قارچها و باکتریهای متعارض به‌عنوان روش جایگزین مصرف قارچ‌کش‌ها مطرح شده است. در این خصوص، کارآیی قارچهایی نظیر Candida guilliermondii، Pichiaguilliermondi، Candida saitoan، Aureobasidium pullulans، Muscodor albus و باکتریهای Pseudomonas fluorescens، Bacillussubtilis و Pantoea agglomerans در مهار کپکهای سبز و آبی مرکبات مثبت گزارش‌شده است. بنابراین میتوان کاربرد آنها را برای مبارزه با این بیماریها پیشنهاد کرد.
آل‌احمد پ، ابراهیمی ل (1399) روش مبارزه زیستی با بیماریهای قارچی پس از برداشت سیب. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 9(2): 107-95.DOI:10.2982/PPS.9.2.95.
بیماریهای پس از برداشت سیب، معمولاً توسط طیف وسیعی از قارچها به وجود می‌آیند. پوسیدگی پس از برداشت این میوه، مهمترین دلیل کاهش طول عمر و ارزش اقتصادی آن به شمار می‌آیند. قارچهای Botrytis cinereaو Penicillium expansumبه ترتیب عامل کپک خاکستری و کپک آبی، شایع‌ترین عاملهای پوسیدگی بعد از برداشت میوه سیب شناخته شدهاند. استفاده از سمهای شیمیایی برای مبارزه با این قارچها میتواند اثرهای سوء بر سلامت مصرفکنندگان و محیط‌زیست داشته و سبب بروز مقاومت در قارچها و از بین رفتن جانداران مفید شود. بنابراین مبارزه زیستی با این قارچها به عنوان روشی مناسب برای مصرف کنندگان و سازگار با محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. کارآیی قارچهای Candida saitoana و Trichoderma harzianumو باکتری Rahnella aquatilisدر مبارزه زیستی با این بیماریها به اثبات رسیده است.
نوراله حسن پور، دکتر مهدی ارزنلو، جلد 12، شماره 1 - ( 12-1401 )
چکیده
حسن پور، ن.، ارزنلو، م. (1401) کاربرد مخمرها در مدیریت بیماریهای گیاهی. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 12(1): 104-94.
مخمرها پراکنش وسیعی در سطح زمین دارند. آنها در صنایعی مانند نانوایی، صنایع تخمیری، تولید پروتئین، سنتز مواد شیمیایی مانند ریبوفلاوین و اسید سیتریک، کشاورزی و مدیریت بیماریهایگیاهی نقش دارند. آنها بـا مکانیسـمهـای متنـوعی مانند رقابــت بــرای مواد غذایی و فضا، برقراری رابطه انگلی با بیمارگر،القـای مقاومـت در گیـاه، قارچ انگلی،اشغال پردازه بوم شناختی، سمزدایی زهرقارچ وتولید آنزیمهای تجزیه کننده دیواره سلولی در کاهش بیماریهای گیاهی موثر هستند.از خصوصیات برتر مخمرها میتوان به تحمل و سازگاری بیشتر نسبت به نوسانات حرارتی در دماهای پایین و بالا، سازگاری در طیف گسترده ای از رطوبت نسبی، نوسانات pH، سطوح اکسیژن کم، سرعت تکثیر زیاد، محدود کردن جمعیت بیمارگر و تحمل به اشعه UV را نام برد. با توجه به ویژگیهای گفته شده مخمرها به عنوان یکی از بهترین گزینه ها برای به کارگیری در فرایند مهار زیستی درنظر گرفته میشوند. در این مقاله جنبه های مثبت مخمرها نسبت به دیگر عوامل میکروبی، نقش آنها در کشاورزی و سازوکارهای مدیریت بیماریهای گیاهیبحث و بررسی شده است.
میوه خرما سرشار از کربوهیدرات، انرژی، فیبر، ویتامین‌ها و عناصر غذایی است و در بعضی کشورها به عنوان غذای اصلی یا مکمل مصرف می‌شود. ایران دومین تولیدکننده خرما در دنیا است و این محصول یکی از منابع مهم درآمد برای باغداران و صادرکنندگان است. عوامل محدود کنندهی متعددی بر تولید خرما اثر میگذارند. قارچها، شبه قارچها و فیتوپلاسماها مهم ترین عوامل زیستی خسارت زای خرما هستند که مدیریت آنها نیازمند رویکردهای نوین و پایدار است. مهمترین بیماریهای خرما، که از ایران و سایر کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا گزارش شده اند شامل: زوال، سوختگی سیاه، لکه برگیهای پستالوتیایی و گرافیولایی، پوسیدگی گلآذین یا خامج و خشکیدگی و زردی نواری هستند. نشانه های این بیماریها و روشهای نوین مدیریت تلفیقیآنها شامل: رعایت بهداشت زراعی نخلستان، کوددهی بهینه، استفاده از پهپادهای مجهز به هوش مصنوعی برای پایش بیماریها، به‌کارگیری فناوری‌های پیشرفته مانند ویرایش ژنوم برای ایجاد رقمهای مقاوم، روشهای میارزه زیستی و شیمیایی، در این مقاله شرح داده شدهاند.
