جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای بیماریزایی

ثریا میرزاپور، مصطفی درویش‎نیا، عیدی بازگیر، حسین میرزائی نجفقلی،
جلد 9، شماره 2 - ( 6-1399 )
چکیده

میرزاپور ث، درویشنیا م، بازگیر ع، میرزائی نجفقلی ح (1399) تنوع بیماری­زایی جدایه ­های Didymella rabiei عامل سوختگی نخود در سه استان غربی ایران. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 9(2): 13-1. 
DOI:10.2982/PPS.9.2.1

مقدمه: سوختگی ناشی از Didymella rabiei  مهم­ترین عامل محدودکننده تولید نخود در جهان، از جمله استان­های غربی ایران است. هدف از این پژوهش تعیین تنوع بیماری­زایی جدایه­های بیمارگر از استان­های غربی ایران (ایلام، لرستان و کرمانشاه) و ارتباط تنوع بیماری­زایی با منشا جغرافیایی آنها بود.  مواد و روش­ها: در طول فصل زراعی 97- 96 نمونه­ هایی از گیاهان آلوده از مزارع نخود استان­های غربی، جمع ­آوری شده و به آزمایشگاه منتقل گردید. بدین ترتیب صد جدایه خالص از D. rabiei تهیه شد. جدایه‌ها بر اساس محل جمع ­آوری به 20 گروه تقسیم شدند. از هر گروه، بر اساس خصوصیات مورفولوژیک، یک جدایه به عنوان نماینده جهت انجام آزمایش گلخانه­ای انتخاب گردید. تنوع بیماریزایی این 20 جدایه روی هشت رقم افتراقی نخود در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح آماری بلوک­های کامل تصادفی در گلخانه بررسی شد. یافته­ ها: تجزیۀ واریانس داده­های آزمایش نشان داد که اختلاف معنی­ داری بین واکنش رقم­ها به جدایه­های مختلف بیمارگر در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. جدایه­ های بیمارگر بر اساس واکنش رقم­های افتراقی، در سه گروه بیماریزای 1 ( کم آزار) ، 2 (پرآزار یا نیمه پرآزار) و 3 (بسیار پرآزار) شناسایی شدند. جدایه ­های استان­های کرمانشاه و لرستان در گروه 1 و جدایه ­های استان ایلام در گروه‌های 1، 2 و 3 قرار گرفتند. بیشترین شدت بیماری در سه جدایه از استان ایلام مشاهده شد. رقم ILC3996 بیشترین مقاومت را نسبت به همه این جدایه ­ها نشان داد. نتیجه­ گیری: جدایه ­های D. rabiei در سه استان غربی ایران در سه گروه بیماری­زای 1، 2 و 3 ، کم­آزار، نیمه پرآزار و بسیار پرآزار قرار دارند. جدایه‌های بسیار پرآزار در استان ایلام شناسایی شدند که از آنها می­توان برای برنامه ­های اصلاحی تولید رقم­های مقاوم نخود به بیماری استفاده نمود. رقم غیرزراعی ILC3996 که نسبت به همه این جدایه ­ها مقاومت نشان داد، دارای ژن‌های مقاومت به این گروه‌های بیماری­زای بیمارگر است.


امین الله طهماسبی،
جلد 10، شماره 1 - ( 12-1399 )
چکیده

طهماسبی ا (1399) نقش یوبی‌کوئیتین در برهمکنش‌های ویروس-گیاه. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 10(1): 152-141. Doi: 10.2982/PPS.10.1.141.
 
ویروس­های گیاهی باعث خسارت عمده به محصولات کشاورزی در سراسر دنیا می­شوند. گیاهان از طریق چندین سازوکار دفاعی نظیر یوبی­کوئیتین به آلودگی­های ویروسی پاسخ می­دهند. یوبی­کوئیتین و سیستم یوبی­کوئیتین پروتئازوم نقش مهمی در تغییر عملکرد و تجزیه پروتئین در گیاهان ایفا می­کنند. اتصال یوبی-کوئیتین به پروتئین­های سلولی باعث تغییر در پایداری، استقرار سلولی و یا فعالیت پروتئین هدف می­شود. نقش مهم سیستم یوبی­کوئیتین پروتئازوم در سازوکارهای دفاعی و سایر فرایندهای گیاه نیز مشخص شده است. ویروس­ها به عنوان انگل­های اجباری درون سلولی، سازوکارهایی را در جهت تداخل و یا استفاده از سیستم یوبی­کوئیتین پروتئازوم تکامل داده اند. در مواردی هم ممکن است پروتئین­های ویروسی توسط سیستم یوبی­کوئیتین پروتئازوم مورد هدف قرار گیرند. یوبی کوئیتینه شدن پروتئین­ها نقش مهمی در برهمکنش گیاه-ویروس ایفا می­کند که می­تواند منجر به مقاومت گیاه یا بیماریزایی در گیاه میزبان شود. بنابراین، شناخت بیشتر سیستم یوبی­کوئیتین پروتئازوم و بررسی نقش آن در برهمکنش ویروس-گیاه، می-تواند باعث توسعه روش­های جدید برای افزایش مقاومت به آلودگی­های ویروسی در گیاهان شود.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دانشگاه یاسوج دانش بیماری شناسی گیاهی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | University of Yasouj Plant Pathology Science

Designed & Developed by : Yektaweb