میرزاپور ث، درویشنیا م، بازگیر ع، میرزائی نجفقلی ح (1399) تنوع بیماریزایی جدایه های Didymellarabiei عامل سوختگی نخود در سه استان غربی ایران.دانش بیماریشناسی گیاهی 9(2): 13-1. DOI:10.2982/PPS.9.2.1
مقدمه: سوختگی ناشی از Didymella rabiei مهمترین عامل محدودکننده تولید نخود در جهان، از جمله استانهای غربی ایران است.هدف از این پژوهش تعیین تنوع بیماریزایی جدایههای بیمارگر از استانهای غربی ایران (ایلام، لرستان و کرمانشاه) و ارتباط تنوع بیماریزایی با منشا جغرافیایی آنها بود. مواد و روشها: در طول فصل زراعی 97- 96 نمونه هایی از گیاهان آلوده از مزارع نخود استانهای غربی، جمع آوری شده و به آزمایشگاه منتقل گردید. بدین ترتیب صد جدایه خالص از D. rabiei تهیه شد. جدایهها بر اساس محل جمع آوری به 20 گروه تقسیم شدند. از هر گروه، بر اساس خصوصیات مورفولوژیک، یک جدایه به عنوان نماینده جهت انجام آزمایش گلخانهای انتخاب گردید. تنوع بیماریزایی این 20 جدایه روی هشت رقم افتراقی نخود در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در گلخانه بررسی شد. یافته ها: تجزیۀ واریانس دادههای آزمایش نشان داد که اختلاف معنی داری بین واکنش رقمها به جدایههای مختلف بیمارگر در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. جدایه های بیمارگر بر اساس واکنش رقمهای افتراقی، در سه گروه بیماریزای 1 ( کم آزار) ، 2 (پرآزار یا نیمه پرآزار) و 3 (بسیار پرآزار) شناسایی شدند. جدایه های استانهای کرمانشاه و لرستان در گروه 1 و جدایه های استان ایلام در گروههای 1، 2 و 3 قرار گرفتند. بیشترین شدت بیماری در سه جدایه از استان ایلام مشاهده شد. رقم ILC3996 بیشترین مقاومت را نسبت به همه این جدایه ها نشان داد. نتیجه گیری: جدایه های D. rabiei در سه استان غربی ایران در سه گروه بیماریزای 1، 2 و 3 ، کمآزار، نیمه پرآزار و بسیار پرآزار قرار دارند. جدایههای بسیار پرآزار در استان ایلام شناسایی شدند که از آنها میتوان برای برنامه های اصلاحی تولید رقمهای مقاوم نخود به بیماری استفاده نمود. رقم غیرزراعی ILC3996 که نسبت به همه این جدایه ها مقاومت نشان داد، دارای ژنهای مقاومت به این گروههای بیماریزای بیمارگر است.
طهماسبی ا (1399) نقش یوبیکوئیتین در برهمکنشهای ویروس-گیاه. دانش بیماریشناسی گیاهی 10(1): 152-141. Doi: 10.2982/PPS.10.1.141.
ویروسهای گیاهی باعث خسارت عمده به محصولات کشاورزی در سراسر دنیا میشوند. گیاهان از طریق چندین سازوکار دفاعی نظیر یوبیکوئیتین به آلودگیهای ویروسی پاسخ میدهند. یوبیکوئیتین و سیستم یوبیکوئیتین پروتئازوم نقش مهمی در تغییر عملکرد و تجزیه پروتئین در گیاهان ایفا میکنند. اتصال یوبی-کوئیتین به پروتئینهای سلولی باعث تغییر در پایداری، استقرار سلولی و یا فعالیت پروتئین هدف میشود. نقش مهم سیستم یوبیکوئیتین پروتئازوم در سازوکارهای دفاعی و سایر فرایندهای گیاه نیز مشخص شده است. ویروسها به عنوان انگلهای اجباری درون سلولی، سازوکارهایی را در جهت تداخل و یا استفاده از سیستم یوبیکوئیتین پروتئازوم تکامل داده اند. در مواردی هم ممکن است پروتئینهای ویروسی توسط سیستم یوبیکوئیتین پروتئازوم مورد هدف قرار گیرند. یوبی کوئیتینه شدن پروتئینها نقش مهمی در برهمکنش گیاه-ویروس ایفا میکند که میتواند منجر به مقاومت گیاه یا بیماریزایی در گیاه میزبان شود. بنابراین، شناخت بیشتر سیستم یوبیکوئیتین پروتئازوم و بررسی نقش آن در برهمکنش ویروس-گیاه، می-تواند باعث توسعه روشهای جدید برای افزایش مقاومت به آلودگیهای ویروسی در گیاهان شود.