کریمی ک.، بابای اهری ا. و ارزنلو م. 1394. بیماری آنتراکنوز توت‌فرنگی. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 4(2):40-26.

بیماری آنتراکنوز یکی از مخرب‌ترین بیماری‌های توت‌فرنگی است که توسط سه گونه قارچ Colletotrichum acutatum، C. gloeosporioides  و C. fragariae ایجاد می‌شود. دو گونه C. acutatum و C. gloeosporioides دارای دامنه میزبانی وسیع‌تری هستند و بر اساس آخرین ارزیابی‌های تبارزایی چند ژنی جدایه‌های متعدد عامل آنتراکنوز توت‌فرنگی جمع آوری شده از مناطق مختلف دنیا متعلق به این دو گونه، در چندین خوشه مختلف مربوط به گونه‌های مخفی دسته‌بندی می‌شوند. گونه C. acutatum علیرغم آلوده کردن اکثر اندام‌های گیاه، عمدتاً عامل پوسیدگی میوه بوده و نسبت به دو گونه دیگر که در ارتباط با پوسیدگی طوقه شناخته شده هستند، فراگیرتر و خسارت‌زاتر می‌باشد. انتشار زادمایه بیماری توسط قطرات باران یا آبیاری بارانی، انسان و حیوانات صورت می‌گیرد. مدیریت تلفیقی بیماری شامل روش‌های زراعی، شیمیایی، زیستی و استفاده از ارقام مقاوم است. با توجه به اهمیت بیماری آنتراکنوز توت‌فرنگی از لحاظ میزان خسارت و شیوع اخیر آن در مناطق کشت و پرورش این محصول در ایران در این مقاله نحوه تشخیص صحیح عامل بیماری، جنبه‌های زیست‌شناستی و روش‌ مدیریت بیماری شرح داده شده است.

موسوی س. و ارزنلو م. 1395. بیماری لکه برگی سرکوسپورایی چغندرقند. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 5(2):22-13.

بیماری لکه برگی سرکوسپورایی چغندرقند یکی از مهم‌ترین بیماری اندام‌های هوایی این گیاه است. این بیماری در سراسر جهان بیش از یک سوم مناطق کشت چغندرقند را تحت تأثیر قرار داده است. عامل بیماری قارچ Cercospora beticola است. تنوع ریخت‌شناختی و ژنتیکی زیادی در داخل و بین جمعیت‌های این گونه گزارش شده است. مدیریت بیماری به روش‌های زراعی، کاشت ارقام مقاوم و ‌پاشیدن سموم شیمیایی صورت می­گیرد. با توجه به خسارت اقتصادی بیماری در ایران، در این مقاله جنبه‌های مختلف آن شامل معرفی عامل بیماری، زیست‌شناسی، چرخه بیماری و روش‌های مدیریتی کارآمد بیماری شرح داده شده است.

نرمانی ا. و  ارزنلو  م. 1395. بیماری اسکای انگور. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 6(1): 21-12.

اسکا یکی از مهم‌ترین و مخربترین بیماری‌های انگور در جهان  است که باعث کاهش رشد و محصول در تمام مراحل کشت و پرورش آن می‌شود. قارچ Phaeoacremonium minimum، به‌عنوان عامل اصلی این بیماری در جهان شناخته شده و بیماری‌زایی آن روی انگور در ایران به اثبات رسیده است. در تاکستان‌ها، درختچه­های مادری و مواد تکثیری آلوده و خاک منابع اصلی زادمایه به شمار می‌روند. مهم‌ترین راه ورود بیمارگر و شیوع آلودگی زخم‌های ناشی از هرس به شمار می‌رود. عوامل محیطی و فصلی مختلفی از جمله تنش خشکی و صدمات ناشی از یخبندان، در بروز نشانه‌های بیماری مؤثر هستند. روش مدیریت بیماری مبتنی بر پیشگیری از شیوع آن با هرس و معدوم کردن اندام‌های آلوده و تیمار زخم‌های ناشی از هرس با قارچ‌کش‌ها پیشنهاد شده‌اند.

حسن‌پور ن و ارزنلو م (1398) بیماری سرخشکیدگی زبان­گنجشک. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 8(2): 76-70.
DOI:10.2982/PPS.8.2.70

درخت زبان گنجشک نماد مهمی از فضای سبز شهری در دنیا هست که از چوب آن در ساخت لوازم خانگی و ورزشی نیز استفاده می‌شود. بیماری سرخشکیدگی زبان گنجشک، ناشی از قارچ Hymenoscyphus fraxineus در اکثر کشورهای اروپایی در پهنه‌های جنگلی و فضای سبز شایع شده است. این بیماری برای اولین بار در اوایل سال 1990 در کشورهای لهستان و لیتوانی مشاهده گردید. پراکنش جغرافیایی عامل بیماری در دو دهه اخیر وسیعتر شده و به عنوان یک تهدید جدی برای زبان گنجشک به حساب می‌آید. آلودگی اولیه توسط آسکوسپورهای آزاد شده از آپوتسیوم‌های تشکیل شده روی برگ‌های ریخته شده از سال قبل به وجود می‌آید. مدیریت بیماری با روش‌های پیشگیری و قرنطینه، اقدامات بهداشتی، شناسایی و کشت رقمهای مقاوم و استفاده از سمهای شیمیایی عملی است. این بیماری تاکنون از ایران گزارش نشده است، با این وجود احتمال ورود بیماری به کشور در آینده دور از ذهن نیست، لذا در این مقاله جنبه‌های مختلف بیماری شامل نشانه‌ها، زیست‌شناسی بیمارگر و روش‌های مدیریت آن شرح داده شده‌اند.

محرابیون محمدی م، احمدی ن، ارزنلو م (1398) بیماری مرگ هلندی نارون. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 9(1): 100-91.  DOI: 10.2982/PPS.9.1.91.

نارون از مهم­ترین درختان زینتی به­شمار می‌رود و در طراحی فضاهای سبز شهرها کاربرد فراوان دارد. بیماری مرگ هلندی نارون به­عنوان یکی از مهم­ترین بیماری‌های نارون در دنیا شناخته شده است این بیماری در حال حاضر پراکنش جهانی داشته و حداقل سه گونه Ophiostoma از جمله O. ulmi، O. novo-ulmi و  O. himal-ulmi در ایجاد بیماری دخیل هستند که از نظر پراکنش جغرافیایی و قدرت تهاجم با هم متفاوت هستند. در ایران دو گونه O. ulmi و O. nov-oulmi به­عنوان عامل بیماری گزارش شده­اند، که جدایه‌های گونه  O. novo-ulmi دارای قدرت بیماری­زایی بیشتری نسبت به جدایه‌های O. ulmi می­باشند. مدیریت بیماری با روش‌های پیشگیری و قرنطینه، اقدامهای بهداشتی، کاشت رقم مقاوم و استفاده از سم‌های شیمیایی عملی است. جنبه‌های مختلف بیماری شامل نشانه‌ها، زیست‌شناسی و بوم­شناسی بیمارگرها و روش‌های مدیریت آن در این مقاله شرح داده شده است.

حسن­ پور، ن.،  ارزنلو،  م. (1401) کاربرد مخمرها در مدیریت بیماری­های گیاهی. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 12(1): 104-94.         

Doi: 10.2982/PPS.12.1.94

مخمرها پراکنش وسیعی در سطح زمین دارند. آن­ها در صنایعی مانند نانوایی، صنایع تخمیری، تولید پروتئین، سنتز مواد شیمیایی مانند ریبوفلاوین و اسید سیتریک، کشاورزی و مدیریت بیماری­های­گیاهی نقش دارند. آن­ها بـا مکانیسـم­هـای متنـوعی مانند رقابــت بــرای مواد غذایی و فضا، برقراری رابطه انگلی با بیمارگر، القـای مقاومـت در گیـاه، قارچ انگلی، اشغال پردازه بوم­ شناختی، سم­زدایی زهرقارچ و تولید آنزیم­های تجزیه کننده دیواره سلولی در کاهش بیماری­های گیاهی موثر هستند. از خصوصیات برتر مخمرها می­توان به تحمل و سازگاری بیشتر نسبت به نوسانات حرارتی در دماهای پایین و بالا، سازگاری در طیف گسترده ­ای از رطوبت نسبی، نوسانات pH، سطوح اکسیژن کم، سرعت تکثیر زیاد، محدود کردن جمعیت بیمارگر و تحمل به اشعه UV را نام برد. با توجه به ویژگی­های گفته شده مخمرها به عنوان یکی از بهترین گزینه­ ها برای به کارگیری در فرایند مهار زیستی در نظر گرفته می­شوند. در این مقاله جنبه­ های مثبت مخمرها نسبت به دیگر عوامل میکروبی، نقش آن­ها در کشاورزی و سازوکار­های مدیریت بیماریهای گیاهی بحث و بررسی شده است.