گودرزی آ (1402) بیماری سوختگی سیاه خرما. دانش بیماری‌­شناسی گیاهی 12(2): 75-66.
بیماری سوختگی سیاه یکی از بیماری­‌های مهم و خسارت­‌زای خرما در بسیاری از مناطق دنیا شامل عمان، عراق، قطر، عربستان سعودی، کویت و امارات متحده عربی محسوب می‌­شود. بیماری نخستین بار در ایران در سال 1394 از طبس در استان خراسان جنوبی گزارش شده و طی سال­‌های بعد، نشانه­‌های بیماری به صورت پراکنده در استان­‌های کرمان، هرمزگان، فارس و بوشهر نیز مشاهده گردیده است. دو قارچ Thielaviopsis paradoxa  و T. radicicola  به عنوان عوامل بیماری شناخته شده ­اند. نشانه­‌های بیماری شامل بافت­ مردگی، پژمردگی، خمیدگی تاج درخت، پوسیدگی مریستم انتهایی و مرگ درخت است. بیماری غالباً روی درختانی که تحت تأثیر تنش‌­های محیطی، به ویژه تنش شوری و خشکی قرار دارند، مشاهده می‌­شود. این بیماری تا کنون از 21 رقم خرما در دنیا گزارش شده است، هرچند که حساسیت رقم‌های مختلف نسبت به بیماری متفاوت است. روش‌های مدیریت تلفیقی بیماری شامل پیشگیری­ از ورود بیماری به منطقه، اجتناب از وارد شدن آسیب به درختان خرما، رعایت اصول بهداشت گیاهی، مدیریت تنش­‌های محیطی و برقراری تهویه مناسب در نخلستان، مبارزه زیستی و شیمیایی در این مقاله شرح داده شده ­اند.