ناظریان، ع. ، مدرس نجف‌آبادی، س.س. و مهدوی، م. 1392. بیماری زردی فوزاریومی گلایول.
دانش بیماری‌شناسی گیاهی 2(2):29-18.
بیماری زردی فوزاریومی باعث زرد، قهوه‌ای و پژمرده شدن برگ‌ها و پوسیدگی پیاز گلایول شده و به کاهش کمی،کیفی و بازارپسندی گل‌ها می‌انجامد. این بیماری توسط 4 گونه Fusarium ، مخصوصاٌ قارچ
خاک‌زی F. oxysporum f. sp. gladioli پدید می‌آید. این قارچ‌ها به صورت میسلیوم، کلامیدوسپور، میکرو و ماکروکنیدیوم قادر به بقاء در خاک می‌باشند. تغییر رنگ پیاز‌های آلوده، نرم، چروکیده و مومیایی شدن آنها در انبار از اصلی‌ترین نشانه‌های بیماری محسوب میشوند. علی‌رغم تلاش‌های زیاد برای مدیریت بیماری، آن همچنان یک مشکل جدی در مناطق پرورش گلایول دنیا است. روش مدیریت بیماری معمولاً بر شناسایی و کاشت ارقام مقاوم، کاربرد سموم شیمیایی، روشهای زراعی و مبارزه زیستی استوار است. در هر حال تلفیقی از چند روش فرصت بهتری در مدیریت این بیماری پدید می‌آورد.
چندین ویروس به عنوان انگل جدایه هایی از قارچهای عامل سوختگی شاهبلوط، پوسیدگی ساقه کلزا، سوختگی سنبله گندم، سیاهک ذرت و تعدادی از کپکها و مخمرها شناخته شده اند. این ویروسهای قارچی موجب کاهش رشد، تکثیر و قدرت بیماریزایی، تولید رنگدانه های غیر طبیعی در میسلیوم، یا ایجاد جهش در قارچ میزبان میشوند. این ویروسها میتوانند از راه جوش ریسهای به جدایه های دیگر همان قارچ یا قارچ دیگری منتقل شوند و باعث بروز بیماری مشابهی در آنها گردند. بنابراین شناسایی جدایههای کمآزار و آلوده به ویروس، قارچهای بیمارگر و استفاده از آنها برای حفاظت گیاهان در برابر جدایههای پرآزار و مدیریت بیماریهای گیاهی پیشنهاد میشود.
ناظریان ع، صیاد س (1399) روشهای مبارزه با بیمارگرهای گیاهی در سیستم آبیاری. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 10(1): 127-117. Doi: 10.2982/PPS.10.1.117. چکیده
بسیاری از بیمارگرهای گیاهی میتوانند درون آب آبیاری در مزرعه، باغ یا گلخانه‌ها انتشار یافته و سبب ایجاد بیماری در محصولات مختلف گردند. تاکنون تعداد زیادی از بیمارگرهای گیاهی شامل 43 شبه قارچ، 27 قارچ، هشت باکتری، 26 ویروس و 13 نماتد از منابع آبی و سیستمهای انتقال آب جداسازی و گزارش شدهاند. در بسیاری از گلخانه‌ها از آفتکشهای مختلف جهت پیشگیری از شیوع و مهار این بیمارگرها استفاده می‌گردد که این عمل سبب تحمیل هزینه، آلودگی خاک یا آب و امکان بروز مقاومت در بیمارگرها میشود. روشهای مختلف تیمار آب برای مهار بیمارگرهای آبزی در سیستم آبیاری با کاربرد مواد شیمیایی مانند کلر، دیاکسیدکلر، مس، نقره و گاز ازن، روشهای فیزیکی مانند فیلتر کردن آب، حرارت، اشعه فرابنفش و استفاده از بیوسورفاکتانتهایی مانند رامنولیپید و نیتراپیرین در این مقاله شرح داده شدهاند.
