جستجو در مقالات منتشر شده


4 نتیجه برای میرطالبی

مریم میرطالبی، رضا مستوفی‌زاده قلمفرسا،
جلد 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
چکیده

میرطالبی م. و مستوفیزاده قلمفرسا  ر. 1396. مدیریت تلفیقی بیماری کپک خاکستری. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 6(2): 54-43.

بیماری کپک خاکستری ناشی از قارچ Botrytis cinerea یکی از مهم‌ترین بیماری‌های پس از برداشت میوه‌ها و سبزی‌های تازه در سراسر جهان است. بیماری می‌تواند در مزرعه شروع شود، به‌صورت نهفته باقی بماند یا پس از برداشت در مراحل حمل‌ونقل، بسته‌بندی، ذخیره‌سازی و بازاریابی گسترش پیدا کند. امروزه در کشاورزی رایج اولین راهبرد برای مهار بیماری، استفاده از سموم شیمیایی است، ولی نگرانی‌ از وجود بقایای سموم در میوه‌ها و سبزی‌ها، باعث افزایش تحقیق برای پیدا کردن روش­های سالم و مؤثر مدیریت بیماری شده است. مدیریت تلفیقی بیماری با اصلاح شیوه آبیاری و کوددهی بهینه، مبارزه زیستی،  استفاده از مواد حیاتی، ضدعفونی میوه­ها پس از برداشت ، نگهداری وحمل میوه­ها در انبار و کانتینر با هوای خنک، رطوبت کم و تهویه مناسب پیشنهاد شده است.


زهرا سلیمی، مریم میرطالبی،
جلد 10، شماره 1 - ( (پاییز و زمستان) 1399 )
چکیده

سلیمی ز، میرطالبی م (1399) مدیریت بیماری‌های گیاهی در کشاورزی اُرگانیک. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 10(1): 140-128. 
 
Doi: 10.2982/PPS.10.1.128.          
 
امروزه مشکلات بوم ­شناختی، زیست­ محیطی و جامعه­ شناختی مرتبط با کشاورزی مرسوم بسیار نگران­ کننده است. بر این اساس، کشاورزی اُرگانیک باید به عنوان یک روش جایگزین مورد توجه قرار گیرد که با عدم وجود سموم شیمیایی و کودهای مصنوعی و با کمترین اتلاف عناصر غذایی و انرژی و همچنین کمترین اثرات منفی روی محیط­زیست، غذای سالم را فراهم می­کند. کشاورزی اُرگانیک با این ایده که تمام فرآیندهای درون یک نظام زراعی به هم وابسته­ اند، اداره می­شود و هدف آن دستیابی و حمایت از کارایی، تنوع، خودکفایی، خودتنظیمی و برگشت­ پذیری از طریق فرآیند­های طبیعی با استفاده از امکانات بوم شناختی نظام کشاورزی است. مدیریت بیماری در کشاورزی اُرگانیک بر اساس حفظ تنوع زیستی و سلامت خاک است. در این بررسی، ابتدا شرح مختصری از کشاورزی اُرگانیک ارائه می­شود. سپس روش­هایی شرح داده می­شوند که در کشاورزی اُرگانیک برای مدیریت بیماری­ها از آن­ها استفاده می­گردد؛ مانند بهداشت زراعی، اصلاحات آلی خاک، تناوب طولانی­مدت، کاهش خاک ­ورزی، زمان مناسب کشت، انتخاب رقم مناسب و استفاده از گیاهان پوششی و کشت مخلوط. به طور کلی نتیجه­ گیری می­شود که کشاورزی اُرگانیک قابلیت افزایش بازیافت زیست­ توده و بهینه­ سازی در دسترس بودن مواد غذایی و ایجاد شرایط مناسب خاک برای رشد گیاه را دارد.

مریم میرطالبی، جواد شفیعی نیا،
جلد 11، شماره 2 - ( (بهار و تابستان) 1401 )
چکیده

شفیعی­ نیا ج، میرطالبی م (1401) قارچ‌های افزایش دهنده رشد گیاهان. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 11(2):  124-112.                        Doi:10.2982/PPS.11.2.112
 
جمعیت جهان به سرعت در حال افزایش است. برای تغذیه این جمعیت زیاد، باید محصولات زراعی بیشتری تولید شود. استفاده گسترده از کودها، سموم دفع آفات و سایر نهاده‌ها، بهره‌وری زمین‌های کشاورزی موجود و میزان غذای تولید شده را افزایش می‌دهد، اما این افزایش محصول باعث آسیب به محیط زیست، تخریب خاک و از بین رفتن جمعیت طبیعی میکروبی آن می‌شود. برای جلوگیری از این آثار زیانبار مواد شیمیایی، یک رویکرد دوستدار محیط زیست که سلامت انسان و محیط زیست را تضمین کند، به شدت مورد نیاز است. در دیدگاه نوآورانه تولید کشاورزی، برای استفاده از کودهای‌زیستی به جای مواد شیمیایی تقاضای فزاینده‌ای وجود دارد. کاربرد ریزجانداران مفید می‌تواند یک سازوکار جدید برای بهبود سلامت و بهره‌وری گیاه باشد. جمعیت‌های میکروبی فراریشه نقش مهمی در تبدیل و انحلال مواد مغذی خاک ایفا می‌کنند که برای رشد و نمو گیاه بسیار مهم است. در میان جمعیت‌های مختلف میکروبی فراریشه، قارچ‌هایی که به عنوان افزایش‌دهنده رشد گیاه شناخته می‌شوند، اخیراً مورد توجه روزافزون قرار گرفته‌اند. طی چندین دهه، انواع قارچ‌های افزایش‌دهنده رشد گیاه مانند گونه‌های متعلق به جنس‌های Trichoderma، Penicillium، Phoma و Fusarium مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. مطالعات نشان داده است که این قارچ‌ها، بدون آلودگی‌های زیست‌محیطی، رشد گیاه را تنظیم می‌کنند و تحمل گیاه را در برابر بیمارگرهای گیاهی افزایش می‌دهند. در این مقاله ابتدا شرح مختصری از قارچ‌های افزایش‌دهنده رشد ارائه می‌شود. در ادامه ماهیت و ترکیب این قارچ‌ها، همچنین نحوه عملکرد آن‌ها، فرموله‌کردن و چالش‌های مرتبط با آن مورد توجه قرار خواهد گرفت.

 
مریم میرطالبی، دنیا آبشنگ،
جلد 13، شماره 1 - ( (پاییز و زمستان) 1402 )
چکیده

آبشنگ، د.، میرطالبی، م. (1402). نقش ترکیب­های آلی فرار قارچ­ها در مدیریت بیماری­های گیاهی. دانش بیماری­شناسی گیاهی، 13 (1)، 74-65.
ترکیب­های آلی فرار، مواد شیمیایی آلی مبتنی بر کربن هستند که از متابولیسم اولیه یا ثانویه مشتق شده‌اند و به صورت گاز از جامدات و مایعات مختلف آزاد می‌شوند. بسیاری از برهمکنش­های بوم­شناختی درون و بین سلسله­ای در بین موجودات زنده از طریق ترکیب­های آلی فرار رخ می­دهد. ترکیب­های آلی فرار قارچ­های بیمارگر، اثر منفی بر رشد گیاهان دارند. آزاد شدن مواد فرار توسط این قارچ­ها در خاک، رشد گیاه را مهار می­کند و منجر به کاهش طول شاخه، سطح ریشه و زیست ­توده گیاه می­شود. علاوه بر تأثیر منفی بر رشد گیاه، این ترکیب­های تولید شده توسط قارچ­های بیمارگر نیز می­توانند به ­عنوان تنظیم کننده رشد، معماری گیاه را تغییر دهند و باعث تحریک رشد گیاه شوند. در نتیجه افزایش رشد گیاهان به دلیل ایجاد زیستگاه بزرگتر برای استقرار سطحی و افزایش بقای آن­ها می­تواند برای بیمارگرها مفید باشد. همچنین این ترکیب­ها در برهمکنش با قارچ­ ریشه­ ها، سنتز زیستی استریگولاکتون­ها و رشد ریشه را افزایش می­دهند و شناسایی قارچ­ریشه را برای ریشه­ ها آسان می­کنند و باعث افزایش استقرار قارچ ­ریشه روی ریشه ­ها می­شوند. اثرات آنتی­بیوتیکی این ترکیب­ها در مهار بسیاری از بیمارگرهای گیاهی دخیل است. برخی از این ترکیب­های فرار قارچی فعالیت بازدارندگی در خاک و برخی خاصیت دورکنندگی حشرات و نماتدکشی دارند.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دانشگاه یاسوج دانش بیماری شناسی گیاهی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | University of Yasouj Plant Pathology Science

Designed & Developed by : Yektaweb