4 نتیجه برای میرطالبی
مریم میرطالبی، رضا مستوفیزاده قلمفرسا،
جلد 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
چکیده
میرطالبی م. و مستوفیزاده قلمفرسا ر. 1396. مدیریت تلفیقی بیماری کپک خاکستری. دانش بیماریشناسی گیاهی 6(2): 54-43.
بیماری کپک خاکستری ناشی از قارچ Botrytis cinerea یکی از مهمترین بیماریهای پس از برداشت میوهها و سبزیهای تازه در سراسر جهان است. بیماری میتواند در مزرعه شروع شود، بهصورت نهفته باقی بماند یا پس از برداشت در مراحل حملونقل، بستهبندی، ذخیرهسازی و بازاریابی گسترش پیدا کند. امروزه در کشاورزی رایج اولین راهبرد برای مهار بیماری، استفاده از سموم شیمیایی است، ولی نگرانی از وجود بقایای سموم در میوهها و سبزیها، باعث افزایش تحقیق برای پیدا کردن روشهای سالم و مؤثر مدیریت بیماری شده است. مدیریت تلفیقی بیماری با اصلاح شیوه آبیاری و کوددهی بهینه، مبارزه زیستی، استفاده از مواد حیاتی، ضدعفونی میوهها پس از برداشت ، نگهداری وحمل میوهها در انبار و کانتینر با هوای خنک، رطوبت کم و تهویه مناسب پیشنهاد شده است.
زهرا سلیمی، مریم میرطالبی،
جلد 10، شماره 1 - ( (پاییز و زمستان) 1399 )
چکیده
سلیمی ز، میرطالبی م (1399) مدیریت بیماریهای گیاهی در کشاورزی اُرگانیک. دانش بیماریشناسی گیاهی 10(1): 140-128.
Doi: 10.2982/PPS.10.1.128.
امروزه مشکلات بوم شناختی، زیست محیطی و جامعه شناختی مرتبط با کشاورزی مرسوم بسیار نگران کننده است. بر این اساس، کشاورزی اُرگانیک باید به عنوان یک روش جایگزین مورد توجه قرار گیرد که با عدم وجود سموم شیمیایی و کودهای مصنوعی و با کمترین اتلاف عناصر غذایی و انرژی و همچنین کمترین اثرات منفی روی محیطزیست، غذای سالم را فراهم میکند. کشاورزی اُرگانیک با این ایده که تمام فرآیندهای درون یک نظام زراعی به هم وابسته اند، اداره میشود و هدف آن دستیابی و حمایت از کارایی، تنوع، خودکفایی، خودتنظیمی و برگشت پذیری از طریق فرآیندهای طبیعی با استفاده از امکانات بوم شناختی نظام کشاورزی است. مدیریت بیماری در کشاورزی اُرگانیک بر اساس حفظ تنوع زیستی و سلامت خاک است. در این بررسی، ابتدا شرح مختصری از کشاورزی اُرگانیک ارائه میشود. سپس روشهایی شرح داده میشوند که در کشاورزی اُرگانیک برای مدیریت بیماریها از آنها استفاده میگردد؛ مانند بهداشت زراعی، اصلاحات آلی خاک، تناوب طولانیمدت، کاهش خاک ورزی، زمان مناسب کشت، انتخاب رقم مناسب و استفاده از گیاهان پوششی و کشت مخلوط. به طور کلی نتیجه گیری میشود که کشاورزی اُرگانیک قابلیت افزایش بازیافت زیست توده و بهینه سازی در دسترس بودن مواد غذایی و ایجاد شرایط مناسب خاک برای رشد گیاه را دارد.
مریم میرطالبی، جواد شفیعی نیا،
جلد 11، شماره 2 - ( (بهار و تابستان) 1401 )
چکیده
شفیعی نیا ج، میرطالبی م (1401) قارچهای افزایش دهنده رشد گیاهان. دانش بیماریشناسی گیاهی 11(2): 124-112. Doi:10.2982/PPS.11.2.112
جمعیت جهان به سرعت در حال افزایش است. برای تغذیه این جمعیت زیاد، باید محصولات زراعی بیشتری تولید شود. استفاده گسترده از کودها، سموم دفع آفات و سایر نهادهها، بهرهوری زمینهای کشاورزی موجود و میزان غذای تولید شده را افزایش میدهد، اما این افزایش محصول باعث آسیب به محیط زیست، تخریب خاک و از بین رفتن جمعیت طبیعی میکروبی آن میشود. برای جلوگیری از این آثار زیانبار مواد شیمیایی، یک رویکرد دوستدار محیط زیست که سلامت انسان و محیط زیست را تضمین کند، به شدت مورد نیاز است. در دیدگاه نوآورانه تولید کشاورزی، برای استفاده از کودهایزیستی به جای مواد شیمیایی تقاضای فزایندهای وجود دارد. کاربرد ریزجانداران مفید میتواند یک سازوکار جدید برای بهبود سلامت و بهرهوری گیاه باشد. جمعیتهای میکروبی فراریشه نقش مهمی در تبدیل و انحلال مواد مغذی خاک ایفا میکنند که برای رشد و نمو گیاه بسیار مهم است. در میان جمعیتهای مختلف میکروبی فراریشه، قارچهایی که به عنوان افزایشدهنده رشد گیاه شناخته میشوند، اخیراً مورد توجه روزافزون قرار گرفتهاند. طی چندین دهه، انواع قارچهای افزایشدهنده رشد گیاه مانند گونههای متعلق به جنسهای Trichoderma، Penicillium، Phoma و Fusarium مورد مطالعه قرار گرفتهاند. مطالعات نشان داده است که این قارچها، بدون آلودگیهای زیستمحیطی، رشد گیاه را تنظیم میکنند و تحمل گیاه را در برابر بیمارگرهای گیاهی افزایش میدهند. در این مقاله ابتدا شرح مختصری از قارچهای افزایشدهنده رشد ارائه میشود. در ادامه ماهیت و ترکیب این قارچها، همچنین نحوه عملکرد آنها، فرمولهکردن و چالشهای مرتبط با آن مورد توجه قرار خواهد گرفت.
مریم میرطالبی، دنیا آبشنگ،
جلد 13، شماره 1 - ( (پاییز و زمستان) 1402 )
چکیده
آبشنگ، د.، میرطالبی، م. (1402). نقش ترکیبهای آلی فرار قارچها در مدیریت بیماریهای گیاهی. دانش بیماریشناسی گیاهی، 13 (1)، 74-65.
ترکیبهای آلی فرار، مواد شیمیایی آلی مبتنی بر کربن هستند که از متابولیسم اولیه یا ثانویه مشتق شدهاند و به صورت گاز از جامدات و مایعات مختلف آزاد میشوند. بسیاری از برهمکنشهای بومشناختی درون و بین سلسلهای در بین موجودات زنده از طریق ترکیبهای آلی فرار رخ میدهد. ترکیبهای آلی فرار قارچهای بیمارگر، اثر منفی بر رشد گیاهان دارند. آزاد شدن مواد فرار توسط این قارچها در خاک، رشد گیاه را مهار میکند و منجر به کاهش طول شاخه، سطح ریشه و زیست توده گیاه میشود. علاوه بر تأثیر منفی بر رشد گیاه، این ترکیبهای تولید شده توسط قارچهای بیمارگر نیز میتوانند به عنوان تنظیم کننده رشد، معماری گیاه را تغییر دهند و باعث تحریک رشد گیاه شوند. در نتیجه افزایش رشد گیاهان به دلیل ایجاد زیستگاه بزرگتر برای استقرار سطحی و افزایش بقای آنها میتواند برای بیمارگرها مفید باشد. همچنین این ترکیبها در برهمکنش با قارچ ریشه ها، سنتز زیستی استریگولاکتونها و رشد ریشه را افزایش میدهند و شناسایی قارچریشه را برای ریشه ها آسان میکنند و باعث افزایش استقرار قارچ ریشه روی ریشه ها میشوند. اثرات آنتیبیوتیکی این ترکیبها در مهار بسیاری از بیمارگرهای گیاهی دخیل است. برخی از این ترکیبهای فرار قارچی فعالیت بازدارندگی در خاک و برخی خاصیت دورکنندگی حشرات و نماتدکشی دارند.