در گیاهان آلوده به ویروسهای دیانایدار، به‌طور معمول علاوه بر دی‌ان‌ای ژنومی، انواع مختلفی از
نسخه‌های دی‌ان‌ای کوچک‌تر از ژنوم نیز حضور دارند که از ژنوم ویروس مشتق شده و یا دارای توالی‌های غیر از ژنوم ویروس هستند. بعضی از این دی‌ان‌ای‌ها که اثر قابل توجهی بر چرخه‌ی ویروس و نیز بروز و پیشرفت بیماری و نشانه‌ها ندارند، را دیانایهای ناقص می‌گویند. تعداد دیگری از آن‌ها که سبب کاهش تجمع دی‌ان‌ای ژنومی ویروس و در نتیجه کاهش نشانه‌ها و بهبودی می‌گردند، دیانایهای ناقص مداخله‌گر نامیده شده‌اند. تعدادی از آن-ها نیز القاکننده‌ی نشانه‌های بیماری هستند که تحت عنوان دیانایهای ستلایت شناخته می‌شوند. تمام این اجزا برای همانندسازی، کپسیدپوشی و حرکت در گیاه به ویروس اصلی وابسته هستند. دیانایهای ستلایت هرچند که فاقد همانندی مشخصی با ژنوم ویروس هستند اما مسئول القای نشانه‌های بیماری هستند. در حالی‌که دی‌ان‌ا‌های ناقص و ناقص مداخله‌گر همانندی زیادی با ژنوم ویروس دارند، تنها دیانایهای ناقص مداخله‌گر توانایی دخالت در فرآیندهای تکثیر، بروز و توسعه‌ی نشانه‌های بیماری را دارا هستند. در این مقاله انواع و خصوصیات این قبیل
دی‌ان‌ای‌ها و نحوه انتقال آن‌ها شرح داده شده است.
