اعظمی ساردویی ذ.، میرزائی ع. و فکرت ف. 1395.نقش آفتاب‌دهی خاک در مدیریت بیماری‌های گیاهی خاکزاد. دانش بیماریشناسیگیاهی 6(1):67-57.
امروزه مهار و مدیریت بیماری‌های خاکزاد و علف‌های هرز بسیار مشکل و هزینه‌بر می‌باشد. در دهه‌های اخیر به دلیل مدیریت نامناسب و استفاده‌ی بیش از حد سموم آفت‌کش و آلودگی‌های زیست‌محیطی، فلور و فون رو و زیر خاک به مخاطره افتاده است. به همین دلیل اکثر بوم‌شناسان و متخصصین بیماری‌های گیاهی به فکر یافتن راهی جایگزین جهت کاهش این عوامل برآمده‌اند. یکی از این رهیافت‌ها، ضدعفونی خاک با کمک نور خورشید است. آفتاب‌دهی یک روش غیر شیمیایی ساده، ارزان، پاک و کارا جهت مدیریت بیماری‌های گیاهی خاکزاد، بعضی از آفات و همچنین بذور بسیاری از علف‌های هرز محسوب می‌شود. این روش بر مبنای اصول زیستبومشناسی در مدیریت بیماری‌ها، آفات و علف‌های هرز و حفظ محیط‌زیست و همچنین کاهش تأثیرات منفی علف‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها بسیار مفید و کارا عمل می‌کند و در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته به‌وفور مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مقاله تاریخچه، مزایا و اصول انجام عملیات آفتاب‌دهی خاک، شرح داده شده است.
اعظمی ساردویی ذ.، فکرت ف. و قلاوند ف. 1396. مروری بر کاربرد بنزوتیادیازول در مدیریت بیماری‌های گیاهی. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 6(2): 42-33.
استفادهازمواد فعال‌کننده سیستم دفاعی گیاهانیکیازروشهاینوین در مدیریت بیماری‌های گیاهیدر سال‌های اخیر است. بنزوتیادیازول (BTH) اولین ترکیب تولیدشده، فعال کننده سیستم دفاعی گیاهان است. بنزوتیادیازول هیچ اثر ضد میکروبی مستقیمی بر بیمارگرها ندارد، ولی میتواند فعال‌کننده مقاومت سیستمیک اکتسابی به تعدادی از بیماری‌ها در گیاهان شود. این ماده به‌طور گسترده برای مقابله با تعدادی از بیمارگر‌های گندم، گوجه‌فرنگی، تنباکو، کاهو، موز و گلابی به بازار عرضه شده است. به‌طورکلی بنزودیاتیازول میتواند یک ترکیب بی‌خطر و قابل‌اعتماد در حفاظت گیاهان و جایگزین مناسبی برای
آزادی‌مقدم م، اعظمی ساردوئی ذ و آزادوار م. 1398. بیماری شانکر باکتریایی پوستی درخت گردو. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 8(2):44-38.DOI: 10.2982/PPS.8.2.38
بیماری شانکر باکتریایی یکی از مخرب‌ترین بیماری‌های گردو است که باعث کاهش کمیت و کیفیت محصول، خشکیدگی شاخه‌ها و زوال درختان گردو می‌شود. این بیماری به دو شکل عمقی و سطحی به ترتیب توسط دو باکتری Brenneria nigrifluens و B. rubrifaciens ایجاد می‌شود. مهم‌ترین راه ورود بیمارگرها در تنه و شاخه‌ها، زخم‌های ناشی از فعالیت‌های انسانی یا وسایل برداشت مکانیکی می‌باشد. این بیماری با افزایش درجه حرارت، رطوبت بالای ناشی از آبیاری کرتی یا غرقابی و تغذیه ناکافی شدت می‌یابد. در مقاله حاضر تاریخچه، اهمیت، نشانه‌ها، زیست‌شناسی و دامنه میزبانی باکتریها، نحوه نمونه‌برداری، جداسازی و خصوصیات افتراقی باکتریها و روش‌های مدیریت بیماری بیان شده است.
