جلد 5، شماره 2 - ( 6-1395 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 31-23 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Najafiniya M, Bagheri A, Azadvar M, Salehi M. (2016). The Situation of Witches Broom Disease of Sour Lime in Iran. Plant Pathol. Sci.. 5(2), 23-31.
URL: http://yujs.yu.ac.ir/pps/article-1-140-fa.html
URL: http://yujs.yu.ac.ir/pps/article-1-140-fa.html
نجفی نیا موسی، باقری عبدالنبی، آزادور مهدی، صالحی محمد. موقعیت بیماری جاروک لیموترش در ایران دانش بیماری شناسی گیاهی 1395; 5 (2) :31-23
مربی پژوهش مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان، جیرفت ، mnajafinia@iripp.ir
چکیده: (12140 مشاهده)
نجفی‌نیا م. ، باقری ع.، آزادوار، م. و صالحی م. 1395. موقعیت بیماری جاروک لیموترش در ایران. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 5(2):31-23.
لیموترش یکی از مهم‌ترین و اقتصادی‌ترین محصولات باغی در جنوب ایران می‌باشد. بیماری فیتوپلاسمایی جاروک لیموترش به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بیماری‌ها و عوامل تهدیدکننده درختان لیموترش است. عامل بیماری جاروک لیموترش یک فیتوپلاسما با نام پیشنهادی phytoplasma aurantifolia Candidatus می‌باشد. نشانه های بیماری به‌صورت ظهور شاخه جارویی در یک قسمت از درخت و سپس گسترش بیماری و افزایش تدریجی تعداد جاروک‌ها در سایر قسمت‌ها است. هر جاروک، در واقع از تعداد زیادی شاخه و برگ با فاصله میان گره کوتاه تشکیل‌شده که رنگ آن‌ها از سبز کمرنگ تا زرد و اندازه آن‌ها از کوچک تا بسیار کوچک متغیر است. در شاخه‌های جارویی خار، گل و میوه تشکیل نمی‌شود و با افزایش شاخه‌های جارویی میزان محصول کاهش می‌یابد. خشک شدن برگ‌ها در جاروک‌ها منجر به خشکیدگی شاخه‌ها یکی پس از دیگری و نهایتاً مرگ درختان آلوده طی پنج تا هشت سال می‌شود. تلفیق روشهای مدیریتی شامل از بین بردن درختان آلوده، حذف علف‌های هرز، قطع جاروک‌ها و سم‌پاشی درختان برای مبارزه با حشره ناقل، سبب کاهش سرعت توسعه بیماری می‌شود. مبارزه شیمیایی و کاهش جمعیت زنجرک ناقل ضمن کاهش انتقال طبیعی بیماری، نقش مهمی در مدیریت بیماری داشته و سیر گسترش بیماری را به تأخیر می‌اندازد.
فهرست منابع
1. Bakhshi M., Arzanlou M. & Babai-Ahari A. 2012. Comprehensive check list of Cercosporoid fungi from Iran. Plant Pathology and Quarantine 2:44–55.
2. Bargabus R. L., Zidack N. K., Sherwood J. W. & Jacobsen B. J. 2004. Screening for the identification of potential biological control agents that induce systemic acquired resistance in sugar beet. Biological Control 30:342–350.
5. Bargabus R. L., Zidack N. K., Sherwood, J. E. & Jacobsen B. J. 2002. Characterization of systemic resistance in sugar beet elicited by a non-pathogenic, phyllosphere-colonizing Bacillus mycoides, biological control agent. Physiological and Molecular Plant Pathology 61:289-298.
https://doi.org/10.1006/pmpp.2003.0443 [DOI:10.1016/j.biocontrol.2003.11.005]
3. Burzi P., Cerato C., Galletti S., Marinella S. & Sala E. 2008. Trichoderma as a potential biocontrol agent for cercospora leaf spot of sugar beet. Biological Control 53: 917-930.
4. Cohn B., Wolff M., Cirillo P. & Sholtz R. 2007. DDT and breast cancer in young women: new data on the significance of age at exposure. Environmental Health Perspective 115:1406-1412.
8. Collins D. P. & Jacobsen B. J. 2003. Optimizing a Bacillus subtilis isolate for biological control of sugar beet Cercospora leaf spot. Biological Control 26:153-161.
https://doi.org/10.1016/S1049-9644(02)00132-9
9. Coofe D. A. & Scott R. K. 1993. The Sugar Beet Crop: Science in to Practice. Chapman & Hall. [DOI:10.1289/ehp.10260]
5. Groenewald J. Z., Nakashima C., Nishikawa J., Shin H. D., Park J. H., Jama A. N., Groenewald M., Braun, U. & Crous P. W. 2013. Species concepts in Cercospora: spotting the weeds among the roses. Studies in Mycology 75:115–170.
11. Khan J., del Rio L. E., Nelson R., Rivera-Varas V., Secor G. A. & Khan M.F.R. 2008. Survival, dispersal, and primary infection site for Cercospora beticola in sugar beet. Plant Disease 92:741-745.
https://doi.org/10.1094/PDIS-92-5-0741 [DOI:10.3114/sim0012]
6. Lartey R. T. 2003. Friendly fungi help in war against Cercospora. http://www.ars.usda.gov.
7. Miller J., Rekoske M. & Quinn A. 1994. Genetic resistance, fungicide protection and variety approval politics for controlling yield losses from Cercospora leaf spot infection. Journal of Sugar Beet Research 31:7-12. [DOI:10.5274/jsbr.31.1.7]
8. Moretti M., Karaoglanidis G., Saracchi M., Fontana A. & Farina G. 2006. Analysis of genotypic diversity in Cercospora beticola Sacc. Field isolates. Annals of Microbiology 56: 215-221. [DOI:10.1007/BF03175008]
9. Pool V. W. & McKay M. B. 1916. Climatic conditions as related to Cercospora beticola. Journal Agricultural Research 6:21-60.
10. Rossi V., Battilani P., Chiusa G., Languasco L. & Racca P. 1999. Components of rate-reducing resistance to Cercospora leaf spot in sugar beet: incubation length, infection efficiency, lesion size. Journal of Plant Pathology 81:25-35.
11. Rossi V., Battilani P., Chiusa G., Languasco L. & Racca P. 2000. Components of rate-reducing resistance to Cercospora leaf spot in sugar beet: condition length, spore yield. Journal of Plant Pathology 82:125–132.
12. Ruppel E. G. 1986. Foliar Diseases Caused by Fungi. Pp. 8-9. In: Compendium of Beet Diseases and Insects. E. D. Whitney & J. E. Duffus (ed.). APS Press, St Paul, Minnesota.
13. Saito K., 1966. Studies on the Cercospora leaf spot resistance in sugar beet breeding. Memoirs of the Faculty of Agriculture Hokkaido 6:113-176.
14. Setiawan G. A., Koch G., Barnes S. R. & Jung C. 2000. Mapping quantitative trait loci (QTLs) for resistance to Cercospora leaf spot (Cercospora beticola Sacc.) in sugar beet (Beta vulgaris L.). Theoretical and Applied Genetics 100:1176-1182. [DOI:10.1007/s001220051421]
15. Shane W. W. & Teng P. S. 1992. Impact of leaf spot on root weight, sugar yield and purity of Beta vulgaris. Plant Disease 76:812-820. [DOI:10.1094/PD-76-0812]
16. Siloh-Suh L. A., Lethbridge B. J., Raffel S. J., He H., Clardy J. & Handelsman J. 1994. Biological activities of two fungi static antibiotics produced by Bacillus cereus UW85. Applied Environmental Microbiology 56:713-718.
17. Skaracis G. N. & Biancardi E. 2000. Breeding for Cercospora resistance in Sugar Beet. Pp. 177-196. In: M. I. C. Asher B. Holtschulte B. Richard Molard F. Rosso G. Steinrucken & R. Beckers (ed.). Cercospora Beticola Sacc. Biology, Agronomic Influence and Control Measures in Sugar Beet.
18. Smith G. A. 1985. Response of sugar beet in Europe and the USA to Cercospora beticola infection. Agronomy Journal 77:126-129.
25. Souto G. I., Correa O. S., Montecchia M. S., Kerber N. L., Pucheu N. L., Bachur M. & Garcia A. F. 2004. Genetic and functional characterization of a Bacillus sp. strain excreting surfactin and antifungal metabolites partially identified as iturin-like compounds. Applied Microbiology 97:1247-1256.
https://doi.org/10.1111/j.1365-2672.2004.02408.x
26. Spikes J. D. 1989. Photosensitization. Pp.79-110. In: The Science of Photobiology. K. C. Smith (ed.). Plenum Press, NY.
https://doi.org/10.1007/978-1-4615-8061-4_3 [DOI:10.2134/agronj1985.00021962007700010030x]
19. Vereijssen J., Schneider M. & Termorshuizen A. J. 2004. Possible root infection of Cercospora beticola in sugar beet. European Journal of Plant Pathology 110:103-106. [DOI:10.1023/B:EJPP.0000010130.38700.88]
20. Vestal E. F. 1933. Pathogenicity, host response and control of Cercospora leaf-spot of sugar beets. Iowa Agricultural Research Station Bulletin 168:43-72.
21. Windels C. E. Bradley C. A. & Khan M. F. R. 2003. Comparison of Cercospora and Bacterial Leaf Spots on Sugar Beet. North Dakota State University and the University of Minnesota, 1244P.
22. Windels C. E., Lamey H. A., Hilde D., Widner J. & Knudsen T. 1998. A Cercospora leaf spot model for sugar beet: in practice by an industry. Plant Disease 82:716-726. [DOI:10.1094/PDIS.1998.82.7.716]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
