این پژوهش بهمنظور ارزیابی عملکرد رقمهای تجاری سویا و معرفی ارقام با پتانسیل بالا و سازگار برای دو فصل کشت بهاره و تابستانه بهصورت آزمایش یکبار خردشده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار به مدت دو سال زراعی 88-87 و 87-86 در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی مغان اجرا شد. در این بررسی عامل اصلی تاریخ کشت در دو سطح شامل کشت بهاره و کشت تابستانه و عامل فرعی در 14 سطح شامل ارقام سحر، لینفورد، هابیت × ویلیامز، 032،DPX، دیویس× ویلیامز، روناک× ویلیامز، JK، BP،033 و کلارک) به همراه سه ژنوتیپ رایج منطقه (زان، ویلیامز و L17) بودند. نتایج تجزیه مرکب دوساله عملکرد دانه نشان داد اثر تاریخ کاشت، ژنوتیپها و اثر متقابل آنها در سطح احتمال 1% معنیدار بود. مقایسه عملکرد دو تاریخ کاشت نشان داد ژنوتیپهای موردمطالعه در کشت بهاره و تابستانه به ترتیب 643/3628 و 57/2502 کیلوگرم در هکتار محصول تولید نمودند. در شرایط کشت بهاره ژنوتیپهای زان و لینفورد به ترتیب با 4276 و 4105 کیلوگرم در هکتار و در شرایط کشت تابستانه نیز ژنوتیپهای BP و L17 به ترتیب با 2974 و 2920 کیلوگرم در هکتار از حداکثر عملکرد برخوردار بودند.
Seif Amiri S, Bahrampour T. The effect of spring and summer cultivation on yield and agronomic traits of soybean genotypes in Moghan region. 3 2015; 1 (2) :1-12 URL: http://yujs.yu.ac.ir/jopp/article-1-29-fa.html
سیف امیری صابر، بهرامپور تهمینه. تأثیر کشت بهاره و تابستانه بر عملکرد و خصوصیات زراعی ژنوتیپهای سویا در منطقه مغان. 1. 1393; 1 (2) :1-12