بابک پیله ور، سيد وحید سیدنا، جواد سوسنی، حمزه جعفری سرابی،
دوره 1، شماره 2 - ( 12-1393 )
چکیده
ارزیابی جنگلکاریهای انجامگرفته مبنایی برای مدیران، جهت بهبود کمی و افزایش میزان موفقیت جنگلکاریهای سالهای آینده میباشد. بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه جنگلکاریهای 18 ساله پارک جنگلی مخملکوه خرمآباد میپردازد. بدینمنظور منطقه مورد مطالعه با 60 قطعه نمونه دایرهای شکل (4 آری) به صورت تصادفی سیستماتیک با یک شبکه مستطیلی (150×50 متر) آماربرداری گردید. در هر قطعه نمونه ابتدا پارامترهای قطر و سطح مقطع برابر سینه، ارتفاع و میزان تاجپوشش برای هر گونه اندازهگیری شد. سپس موجودی حجمی گونهها و رویش متوسط برحسب سن هر پارامتر محاسبه گردید. نتایج نشان داد به لحاظ تعداد در هکتار، آمیختگی و درصد تاجپوشش بین گونههای سوزنیبرگ و پهنبرگ به ترتیب سرو نقرهای و بادامک بیشترین و سرو شیراز به همراه زیتون کمترین میزان را دارا بودند. میزان زندهمانی کل گونههای جنگلکاری شده 5/78 درصد بود و تیپهای مختلف جنگلکاری شده به لحاظ قطر، سطح مقطع، درصد تاجپوشش و موجودی حجمی دارای اختلاف معنیداری بودند. کاج بروسیا و سرو نقرهای با متوسط رویش قطری برحسب سن 78/0 و 64/0 سانتیمتر و متوسط رویش ارتفاعی برحسب سن 35/0 و 27/0 متر دارای بیشترین میزان رویش، همچنین زیتون و بادامک (با متوسط رویش قطری 48/0 سانتیمتر و 11/0 متر رویش ارتفاعی) کمترین میزان رویش قطری و ارتفاعی را داشتند. بر اساس نتایج، سرونقره ای و کاج بروسیا موفقترین گونهها برای جنگلکاری در این منطقه هستند، هر چند از منظر اکولوژیک کشت بادامک نیز به دلیل بومی بودن و سازگاری قابل توصیه میباشد.
مرتضی روکی، مسعود طبری کوچکسرایی، سید احسان ساداتی،
دوره 3، شماره 2 - ( 12-1395 )
چکیده
سابقه و هدف: سرو شیراز (Cupressus sempervirens L. var. fastigiata) گونهای همیشه سبز و بومی کشور است که به دلیل ارزشهای متنوع به ویژه استفاده در پارکها و فضای سبز شهری، مورد توجه فراوانِ اغلب مناطق اقلیمی کشور از جمله استانهای زاگرس میباشد. نظر به ضعیف بودن خاک و محدودیت منابع آب، مشکل تولید نهال آن در برخی از این مناطق مشهود است. این تحقیق برای نخستین بار با تلقیح ریزوباکتر Pseudomonus fluorescens به بستر خاک، مقاومت و تغییرات صفات رویشی نهال آن به تنش کمآبی را دنبال میکند.
مواد و روش ها: آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار ریزوباکتر (تلقیح و عدم تلقیح) و سطوح مختلف آبیاری (3، 6، 9 و 12 روزه) در سه تکرار چهارتایی طراحی شد. پس از 150 روز ویژگیهای رویشی نهالها اندازهگیری شد. یافته ها: با افزایش دوره آبیاری (تنشکمآبی)، زندهمانی، رویش طولی، زیتوده اندام هوایی و زیتوده کل بهصورت معنیداری کاهش یافتند. بهطوریکه که تمام نهالها در سطح آبیاری 12 روزه از بین رفتند و زندهمانی نهال در دوره آبیاری 9 روزه به 83/49 درصد کاهش پیدا کرد. قطر یقه، طول ریشه، حجم ریشه و نسبت زیتوده ریشه به اندام هوایی با افزایش دوره آبیاری تغییری نکرد. این در حالی است که در نهالهای تلقیح یافته با ریزوباکتر، درصد زندهمانی، رویش ارتفاعی، زیتوده اندام هوایی، زیتوده ریشه، زیتوده کل و شاخص کیفیت نهال نسبت به نهالهای تلقیح نشده بیشتر بود.نتیجه گیری: نهالهای سرو تلقیح شده با ریزوباکتر سودوموناس قادر به تحمل تنشهای کمبود آب و افزایش عملکرد رویشی در شرایط خشکی هستند، اما در شرایط بهینه، تلقیح باکتری تأثیر مثبتی بر درصد زندهمانی نهال ندارد.