در مقیاس جهانی، صنعت خمیر و کاغذ موجب تولید مقادیر قابل‌ملاحظه پساب، ضایعات جامد و ضایعات گازی شده و منشا این ضایعات عمدتاً از بخش‌های خمیرسازی، فرآیند مرکب‌زدایی و تصفیه پساب می‌باشند. زیست‌توده جامد در پسماندهای چوبی و همچنین زیست‌توده مایع (لیکور) سیاه خمیرسازی را میتوان از طریق فرآیندهای حرارتی به گاز سنتزی عمدتاً شامل Co و H2 همراه با مقادیر کمی از گازهای متان، Co2 و H2o تبدیل نمود و همین مسئله فرصت خوبی را میتواند برای احیای صنعت خمیر وکاغذ فراهم نماید. مواد اولیه اصلی زیست‌توده در فرآیند زیست‌پالایی شامل همیسلولز، سلولز، لیگنین و پوست هستند و با استفاده از روشهای مکانیکی- حرارتی شامل گازی کردن زیست‌توده، گازی کردن لیکور سیاه، پیرولیز یا مایع‌سازی و کربونیزه کردن زیست‌توده میتوان گاز سنتزی را به الکتریسیته و یا سوختهای مایع و مواد شیمیایی تبدیل نمود. نتایج به‌دست آمده از مقایسه فناوری‌های مختلف پیش‌استخراج همیسلولزهای مواد لیگنوسلولزی نشان می‌دهد که روش انفجار با بخار در مقایسه با سایر روشهای جایگزین از نظر زیستمحیطی بسیار سازگارتر بوده و نیازمند هزینه سرمایهگذاری کمتر است. در حال‌حاضر، استفاده از روش انفجار با بخار به دلیل مقرون به صرفه بودن، در سطح تجاری افزایش یافته و برای پسماندهای پهنبرگان و همچنین محصولات زراعی، بسیار مؤثر می‌باشد. همچنین فناوری تفکیکسازی به روش اُرگانوسالو برای تفکیکسازی چوبهای پهنبرگان به خوبی عملیاتی شده و منجر به تولید سلولز با درجه خلوص زیاد و انحلال انتخابی لیگنین و همیسلولز میشود. نانوفیلتراسیون یک روش جداسازی مطلوب برای بازیابی همیسلولز ترکیبات حاصل از هیدرولیز است و در این زمینه ترکیب سیستم روزن‌رانی مارپیچ دوقلو میتواند بهترین روش برای استخراج همیسلولزهای خردهچوبهای پهن‌برگ باشد. نانوفیلتراسیون برای جداسازی همیسلولزها از ترکیبات حاصل از هیدرولیز به روشهای قلیایی بسیار بهتر از اولترافیلتراسیون می‌باشد.
