تنش شوری یکی از گستردهترین تنشهای محیطی بوده و عامل محدود کننده رشد و نمو گیاهان زراعی است. یکی از محدودیتهای اصلی تولید برنج، تنش شوری است. در همین راستا، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سطوح شوری پائین (5/7، 15، 5/22 میلیمولار) و بالا (75 ،150، 225 و 300 میلیمولار) بههمراه شاهد به عنوان فاکتور اول و نه رقم برنج (دولار، حسنسرایی، موسیطارم، کامفیروز، لنجان عسکری، غریب، دمسیاه ممسنی، 304، چمپای محلی یاسوج) بهعنوان فاکتور دوم با سه تکرار در آزمایشگاه زراعت دانشگاه یاسوج در سال 1390 انجام شد. نتایج نشان دادند که در سطوح شوری بالا (بیش از 75 میلیمولار) رقم حسنسرایی با حداکثر درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی و طول ساقهچه نسبت به شوریهای اعمالشده متحمل است و رقم دمسیاه ممسنی با حداقل صفات مزبور کمترین تحمل را داراست؛ ولی در سطوح شوری پایین (کمتر از 5/22 میلیمولار) با این که ارقام حسنسرایی به همراه لنجان و موسیطارم بیشترین درصد جوانهزنی را دارند؛ ولی حداکثر سرعت جوانهزنی به رقم موسیطارم و حداکثر طول ساقهچه به رقم غریب تعلق دارد. بنابراین، از نظر درصد جوانهزنی، رقم حسنسرایی برتر است؛ ولی از نظر حداکثر درصد و سرعت جوانهزنی، رقم موسیطارم برتر بود. پس در تنش شوری بالا نباید فقط به درصد جوانهزنی متکی بود، بلکه باید به سرعت جوانهزنی نیز توجه داشت ولی در تنش شوری پایین به علت عدم تمایز ارقام با درصد جوانهزنی باید صفات سرعت جوانهزنی و وزن خشک ساقهچه بیشتر مورد توجه باشند.