رحمانی ر.، محمدی­گل­تپه ا. و صفایی ن. 1394. نقش قارچ درون­رست  Piriformospora indica در مدیریت بیماری­های گیاهی. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 5(1):61-48.

قارچ درون­رست Pirifomospora indica  از مهمترین ریزجانداران خاک است، که با ایجاد تغییراتی در فیزیولوژی گیاهان میزبان خود، عملکرد آن­ها را در واحد سطح افزایش می‌دهد و امکان توسعه کشت آن‌ها را در خاک‌های شور، خشک یا اقلیم‌هایی با تنش‌های غیرزیستی و زیستی فراهم می‌آورد. این قارچ از طریق القای مقاومت فراگیر در گیاهان میزبان باعث ایجاد مقاومت به بیمارگرهای گیاهی نیز می‌گردد. همچنین با افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در سلول‌های ریشه و افزایش سطح پروتیین‌های مقاومت به خشکی در گیاهان میزبان، باعث افزایش مقاومت آن‌ها نسبت به تنش شوری و خشکی می­شود. بنابراین می­توان کاربرد این قارچ را به عنوان جایگزین مناسبی برای کودها و سم­های شیمیایی در جهت دستیابی به محصول ارگانیک و کشاورزی پایدار پیشنهاد نمود.

نجفی‌نیا م. 1394. روش مدیریت بیماری سرخشکیدگی مرکبات.  دانش بیماری‌شناسی گیاهی 5(1):36-26.

مرکبات به‌ویژه در جنوب ایران سطح زیر کشت نسبتاً وسیعی را به خود اختصاص داده و نقش بسیار مهمی در اقتصاد منطقه و کشور ایفا می‌کند. طی سال‌های اخیر یکی از عوامل تهدیدکننده باغ‌های مرکبات در مناطق گرم کشور، بیماری سرخشکیدگی مرکبات است. قارچ Neofusicoccum mangiferae به‌عنوان مهم‌ترین عامل ایجادکننده سرخشکیدگی درختان مرکبات است. نشانه­های بیماری به‌صورت سرخشکیدگی، پژمردگی و زوال سرشاخه‌های درختان بیمار مشاهده می‌شود. آلودگی از شاخه‌های انتهایی به سمت پایین و نهایتاً تنه توسعه پیدا می‌نماید. در برخی موارد روی سرشاخه‌ها و تنه درختان آلوده شکاف‌های طولی در اندازه‌های متفاوت مشاهده می‌شود که غالباً با ترشح صمغ زردرنگ همراه است. در مراحل پیشرفته بیماری، پوست شاخه‌ها و تنه به‌صورت ورق‌های نازک جدا شده و توده سیاه‌رنگ قارچ عامل بیماری نمایان می‌گردد و در نهایت ممکن است موجب خشکیدگی کامل درخت آلوده گردد. بررسی‌های انجام شده بیانگر آن است که بیماری خشکیدگی سرشاخه اغلب در تابستان و در باغات با مدیریت ضعیف‌تر، تغذیه و آبیاری نامناسب و هرس‌های نامنظم خسارات شدیدتری وارد می‌سازد. اعمال یک مدیریت صحیح در زمینه آبیاری و تغذیه، تقویت باغ‌های مرکبات، ضدعفونی محل‌های هرس، عدم هرس درختان در طول ماه‌های گرم سال می‌تواند خسارت این بیماری را کاهش دهد.

عباسی دمشهری م. و قادری ر. 1397. عوامل زوال درختان مرکبات استان فارس. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 8(1): 23-15. DOI: 10.2982/PPS.8.1.15.

زوال درختان مرکبات یکی از علل اصلی کاهش سطح زیرکشت باغ‌های مرکبات استان‌های جنوبی کشور از جمله استان فارس در سال‌های اخیر محسوب می‌شود. عوامل متعدد زیستی و غیرزیستی به زوال مرکبات در منابع مختلف ارتباط داده شده است که در استان فارس به نظر می‌رسد تنش‌های غیرزیستی از قبیل خشکی  و شوری آب یا خاک در کنار بیماری‌هایی عفونی مانند انگومک، سرخشکیدگی، نماتد ریشه مرکبات و جاروک اهمیت بیشتری دارند. عوامل اصلی و شیوه‌های مدیریت بیماری‌های شناخته شده عامل زوال درختان مرکبات در استان فارس در این مقاله شرح داده شده­ اند.

حسن‌پور ن و ارزنلو م (1398) بیماری سرخشکیدگی زبان­گنجشک. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 8(2): 76-70.
DOI:10.2982/PPS.8.2.70

درخت زبان گنجشک نماد مهمی از فضای سبز شهری در دنیا هست که از چوب آن در ساخت لوازم خانگی و ورزشی نیز استفاده می‌شود. بیماری سرخشکیدگی زبان گنجشک، ناشی از قارچ Hymenoscyphus fraxineus در اکثر کشورهای اروپایی در پهنه‌های جنگلی و فضای سبز شایع شده است. این بیماری برای اولین بار در اوایل سال 1990 در کشورهای لهستان و لیتوانی مشاهده گردید. پراکنش جغرافیایی عامل بیماری در دو دهه اخیر وسیعتر شده و به عنوان یک تهدید جدی برای زبان گنجشک به حساب می‌آید. آلودگی اولیه توسط آسکوسپورهای آزاد شده از آپوتسیوم‌های تشکیل شده روی برگ‌های ریخته شده از سال قبل به وجود می‌آید. مدیریت بیماری با روش‌های پیشگیری و قرنطینه، اقدامات بهداشتی، شناسایی و کشت رقمهای مقاوم و استفاده از سمهای شیمیایی عملی است. این بیماری تاکنون از ایران گزارش نشده است، با این وجود احتمال ورود بیماری به کشور در آینده دور از ذهن نیست، لذا در این مقاله جنبه‌های مختلف بیماری شامل نشانه‌ها، زیست‌شناسی بیمارگر و روش‌های مدیریت آن شرح داده شده‌اند.

لطیفیان م ، راهخدایی ا (1398) سیستم پیش‌آگاهی و ردیابی بیماری خشکیدگی خوشه خرما در استان خوزستان. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 9(1): 56-40.         DOI: 10.2982/PPS.9.1.40.

مقدمه: بیماری خشکیدگی خوشه از مهم‌ترین عوامل خسارت‌زای نخل خرما می‌باشد. هدف از انجام این پژوهش ایجاد سیستم تصمیم‌گیری در مدیریت بیماری با استفاده از مدل‌های آب و هوایی و زمین آماری برای پیش‌آگاهی و ردیابی بیماری در استان خوزستان بود. مواد و روش‌ها: در مناطق مورد مطالعه استان خوزستان از داده‌های 5 ساله شبکه مراقبت نخیلات این استان استفاده گردید. برای برآورد درصد آسیب بیماری از هر روستا یک نخلستان به صورت تصادفی انتخاب و در طول فصل نمونه‌برداری انجام شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد که آسیب بیماری از حدود فروردین ماه آغاز شد و به تدریج با گرم شدن هوا بر شدت آن افزوده شد. مدل رگرسیون برازش شده برای پیش‌آگاهی در کلیه مناطق در سطح 1 و 5 درصد معنی‌دار بود. تغییرنمـای پراکنش بیماری خشکیدگی خوشه خرما نشان داد میزان اثر قطعه در این مدل به ترتیب در مناطق آبادان - خرمشهر، شادگان، ماهشهر، اهواز و بهبهان معادل 5/2، 51/0، 15/0، 7/1 و 6/1 بوده و نشان دهنده کم بودن خطای برآورد شدت آسیب بیماری در فواصل کمتر از فاصله نمونه‌برداری بود. دامنه تغییر نمای پراکنش به ترتیب معادل 1/4، 9/12، 7/4، 9/1 و 06/11 کیلومتر بود و در فواصل بیشتر از این حد کم‌ترین همبستگی بین داده باقی می‌ماند. آستانه مدل به ترتیب معادل 51/0، 31/0، 37/0، 76/0 و 49/0 بود که نشان دهنده نسبتی از ناحیه مورد مطالعه می‌باشد که با خطای معادل نوگت یا کمتر از آن بیماری قابلیت ردیابی داشت. نتیجه‌گیری: یافته ها این پژوهش گامی اساسی در ایجاد سیستم تصمیم‌گیری در زمینه مدیریت این بیماری در شبکه مراقبت نخیلات است. براساس یافته ها این پژوهش، بیماری خشکیدگی به نحو مناسبی قابل ردیابی، پیش‌آگاهی و مدیریت قبل از وقوع حداکثر آسیب آن است.