7 نتیجه برای مرکبات
امیر رمضانی، صفرعلی مهدیان،
جلد 5، شماره 1 - ( 12-1394 )
چکیده
رمضانی ا. و مهدیان ص. ع. 1394. مهار زیستی بیماریهای پس از برداشت مرکبات. دانش بیماریشناسی گیاهی 5(1): 25-14.
پوسیدگی پس از برداشت میوه مرکبات مهمترین عامل کاهش عمر این محصولات و از بیماریهای مهم اقتصادی آنها در نواحی تولید مرکبات دنیا است. قارچهای بیمارگر، کپکهای سبز و آبی به اسامی Penicillium digitatum و Penicillium italicum هستند، که معمولا با استفاده از قارچکشهای شیمیایی مدیریت میشوند. با توجه به اینکه مصرف سموم شیمیایی ضمن داشتن خطرهای سوء محیط زیستی، سبب بروز جدایههای مقاوم در بیمارگرها نیز میشوند، مبارزه زیستی از طریق کاربرد قارچها و باکتریهای متعارض بهعنوان روش جایگزین مصرف قارچکشها مطرح شده است. در این خصوص، کارآیی قارچهایی نظیر Candida guilliermondii، Pichia guilliermondi، Candida saitoan، Aureobasidium pullulans، Muscodor albus و باکتریهای Pseudomonas fluorescens، Bacillus subtilis و Pantoea agglomerans در مهار کپکهای سبز و آبی مرکبات مثبت گزارششده است. بنابراین میتوان کاربرد آنها را برای مبارزه با این بیماریها پیشنهاد کرد.
موسی نجفی نیا،
جلد 5، شماره 1 - ( 12-1394 )
چکیده
نجفینیا م. 1394. روش مدیریت بیماری سرخشکیدگی مرکبات. دانش بیماریشناسی گیاهی 5(1):36-26.
مرکبات بهویژه در جنوب ایران سطح زیر کشت نسبتاً وسیعی را به خود اختصاص داده و نقش بسیار مهمی در اقتصاد منطقه و کشور ایفا میکند. طی سالهای اخیر یکی از عوامل تهدیدکننده باغهای مرکبات در مناطق گرم کشور، بیماری سرخشکیدگی مرکبات است. قارچ Neofusicoccum mangiferae بهعنوان مهمترین عامل ایجادکننده سرخشکیدگی درختان مرکبات است. نشانههای بیماری بهصورت سرخشکیدگی، پژمردگی و زوال سرشاخههای درختان بیمار مشاهده میشود. آلودگی از شاخههای انتهایی به سمت پایین و نهایتاً تنه توسعه پیدا مینماید. در برخی موارد روی سرشاخهها و تنه درختان آلوده شکافهای طولی در اندازههای متفاوت مشاهده میشود که غالباً با ترشح صمغ زردرنگ همراه است. در مراحل پیشرفته بیماری، پوست شاخهها و تنه بهصورت ورقهای نازک جدا شده و توده سیاهرنگ قارچ عامل بیماری نمایان میگردد و در نهایت ممکن است موجب خشکیدگی کامل درخت آلوده گردد. بررسیهای انجام شده بیانگر آن است که بیماری خشکیدگی سرشاخه اغلب در تابستان و در باغات با مدیریت ضعیفتر، تغذیه و آبیاری نامناسب و هرسهای نامنظم خسارات شدیدتری وارد میسازد. اعمال یک مدیریت صحیح در زمینه آبیاری و تغذیه، تقویت باغهای مرکبات، ضدعفونی محلهای هرس، عدم هرس درختان در طول ماههای گرم سال میتواند خسارت این بیماری را کاهش دهد.
معصومه پاراد، رسول رضائی،
جلد 5، شماره 1 - ( 12-1394 )
چکیده
پاراد م. و رضائی ر. 1394. بیماری میوه سبز مرکبات. دانش بیماریشناسی گیاهی 5(1): 47-37.
بیماری میوه سبز یا هوانگلانگبینگ از مخربترین بیماریهای مرکبات در سراسر جهان میباشد. این بیماری بومی جنوب شرق آسیا است ولی اخیراً وقوع آن از استانهای جنوبی ایران نیز گزارش شده است. این بیماری توسط Liberibacter sp. ایجاد میشود که در آوندهای آبکش گیاهان میزبان فعالیت میکند. این باکتری به انواع مختلف مرکبات حمله کرده و باعث کاهش شدید محصول میشود. برخی از نشانههای بیماری شبیه به کمبود بعضی از عناصر غذایی مانند روی میباشد که این موضوع تشخیص بیماری را با مشکل مواجه میکند. مهترین ناقلین بیمارگر چند گونهی پسیل میباشند. اصلیترین روش اقتصادی برای پیشگیری از بیماری از بین بردن منابع آلودگی میباشد. روش مدیریت بیماری در این مقاله شرح داده شده است.
مرتضی گل محمدی، سیده نجمه بنی هاشمیان،
جلد 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
چکیده
گلمحمدی م. و بنیهاشمیان س. ن. 1396. روش مدیریت بیماری بلاست مرکبات. دانش بیماریشناسی گیاهی 6(2): 13-1.
بیماری بلاست از اغلب مناطق تولید مرکبات در جهان گزارش شده است. این بیماری، یکی از بیماریهای مهم مرکبات در شمال ایران است که خسارت آن در سالهای مختلف به دلیل تغییر شرایط اقلیمی متفاوت است و بهوسیله دو گونه باکتری از جنس Pseudomonas ایجاد میشود. در سالهایی که شرایط آب و هوایی از لحاظ رطوبت و دما برای فعالیت این باکتریها مناسب باشد، خسارت زیادی به مرکبات وارد میکند. خسارت اصلی بیماری بهصورت پژمردگی و خشکیدگی سرشاخهها است. در این مقاله روشهای مدیریت بیماری شرح داده شده اند.
رعنا دستجردی، سولماز نادی، سیما دامیار،
جلد 7، شماره 1 - ( 12-1396 )
چکیده
دستجردی ر.، نادی س. و دامیار س. 1396. شانکر دودهای درختان میوه در ایران. دانش بیماریشناسی گیاهی 7(1): 27-15.
قارچ Neofusicoccum mangiferae عامل پژمردگی شاخه، سوختگی شکوفه، شانکر و سرخشکیدگی دامنه وسیعی از درختان میوه مانند بادام، فندق، زردآلو، هلو، مرکبات، انگور و سیب میباشد. جدا شدن پوست سطحی و نازک درختان و ظهور لایهای از هاگهای سیاه و دودهای در زیر آن، از نشانه های این بیماری است. عامل بیماری بهتدریج سبب زوال و گاه خشکیدگی و مرگ کامل درختان بیمار میگردد. قارچ از طریق زخمهای ناشی از هرس، سرمازدگی، تنش خشکی و یا ترکهای ناشی از آفتابسوختگی به میزبان رخنه کرده و پیشرفت آن در هوای گرم و آفتابی تابستان سریعتر رخ میدهد. رعایت بهداشت زراعی و تغذیۀ مناسب درختان، آبیاری کافی، مبارزه با آفات، ممانعت از ایجاد زخم، جلوگیری از هرس غیرضروری از روشهای مدیریت بیماری هستند.
رسول رضائی،
جلد 9، شماره 1 - ( 12-1398 )
چکیده
رضائی ر (1398) اثر هشت اسانس گیاهی بر بیماری شانکر باکتریایی مرکبات. دانش بیماریشناسی گیاهی 9(1): 39-30. DOI: 10.2982/PPS.9.1.30.
مقدمه: شانکر باکتریایی مرکبات، ناشی از باکتری Xanthomonas citri subsp. citri یک بیماری مهم اقتصادی در بسیاری از کشورهای نواحی گرمسیری و نیمهگرمسیری به شمار میآید. چندین پاتوتیپ از بیمارگر توصیف شده است که بر اساس منشاء جغرفیایی، دامنه میزبانی و همچنین برخی ویژگیهای ژنوتیپی متمایز شدهاند. این بیماری در ایران بسیار شایع است و تهدید جدی برای درختان لیموترش(Citrus aurantifolia) به شمار میآید، بنابراین مدیریت بیماری در مناطق کشت مرکبات، که بیماری مستقر شده، ضروری است. یکی از اقدامهای مدیریتی بیماری استفاده از سمهای مسی است، ولی استفاده طولانی مدت از این سمها منجر به ظهور سویههای مقاوم میگردد. امروزه استفاده از اسانسها و عصارههای گیاهی با فعالیت ضدمیکروبی به عنوان یک روش سازگار با محیطزیست برای مدیریت بیماریهای گیاهی اهمیت ویژهای پیدا کرده است. اخیرا پژوهشهای بسیاری در زمینه اسانسهای گیاهی حاوی ترکیبات ضدمیکروبی متمرکز شده است. مواد و روشها: در این پژوهش اثر ضدباکتریایی اسانسهای گیاهان بومادران (Achillea millefolium)، زنجبیل (Zingiber offcinale)، بابونه (Anthemis tinctoria)، رازیانه (Foeniculum vulgare)، مریمگلی(Salvia officinalis)، گون (Astaraglus gossypinus)، مرزه (Satureja hortensis) و هل (Elettaria cardamomum) علیه دو پاتوتیپ باکتری عامل بیماری در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتهها: همه اسانسهای مورد استفاده تأثیر ممانعتکنندگی از رشد باکتری را داشتند. همچنین اسانس گیاهان زنجبیل و هل به خوبی از رشد دو پاتوتیپ باکتری به ویژه پاتوتیپ A* جلوگیری کردند و سایر اسانسها تأثیر متوسط تا ضعیف داشتند. نتیجهگیری: اسانسهای این هشت گیاه، مخصوصا زنجبیل و هل ، پتانسیل خوبی برای مدیریت بیماری شانکر باکتریایی مرکبات دارا میباشند.
صفرعلی مهدیان، امیر رمضانی دومیرکلایی، محمدعلی تاجیک قنبری،
جلد 11، شماره 1 - ( 12-1400 )
چکیده
مهدیان ص، رمضانی دومیرکلایی ا و تاجیک قنبری م ع (1400) اثر اسانس مورد، کیتوزان و قارچکش تیابندازول بر کپک سبز مرکبات. دانش بیماری شناسی گیاهی 11(1): 88-74.
Doi: 10.2982/PPS.11.1.74.
مقدمه: کپک سبز (Penicillium digitatum) از مهمترین بیمارگرهای پس از برداشت میوه مرکبات است. سالانه دهها هزار تن از محصول مرکبات اغلب به وسیله کپک سبز در ایران از بین میرود. استفاده از سمهای شیمیایی برای مدیریت بیماری ضمن داشتن اثر سوء زیست محیطی موجب انتخاب جمعیت مقاوم قارچ میگردد و نیز سلامت مصرف کننده را به خطر میاندازد، بنابراین مهار غیرشیمیایی بیمارگر هدف مهم پژوهشگران در سالهای اخیر شده است. مواد و روشها: اجزای اسانس مورد(Myrtus communis L.) به وسیله دستگاه کلونجر استخراج و ترکیبات آن با دستگاه گاز کروماتوگرافی همراه با طیفسنج جرمی مورد شناسایی قرار گرفتند. اثر بازدارندگی از رشد پرگنه و جوانهزنی هاگ قارچ توسط اسانس مورد، کیتوزان و قارچکش تیابندازول به روش اختلاط آنها با محیط کشت PDA و PDB در آزمایشگاه و در انبار به روش آغشتگی سطحی میوه بررسی شد. یافتهها: سیزده ترکیب در اسانس مورد شناسایی شدند، که از نظر کمی بیشترین ترکیب 1-8 سینئول بود. اسانس گیاه مورد در غلظت 1700 قسمت در میلیون و کیتوزان در غلظت 500 قسمت در میلیون، همانند قارچکش تیابندازول باعث بازدارندگی 100 درصدی از رشد کلنی قارچ شدند. نتیجهگیری: استفاده از اسانس مورد یا کیتوزان به عنوان یک جایگزین قارچکش تیابندازول برای مبارزه با کپک سبز مرکبات امکانپذیر است.
