رحمانی ر.، محمدی­گل­تپه ا. و صفایی ن. 1394. نقش قارچ درون­رست  Piriformospora indica در مدیریت بیماری­های گیاهی. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 5(1):61-48.

قارچ درون­رست Pirifomospora indica  از مهمترین ریزجانداران خاک است، که با ایجاد تغییراتی در فیزیولوژی گیاهان میزبان خود، عملکرد آن­ها را در واحد سطح افزایش می‌دهد و امکان توسعه کشت آن‌ها را در خاک‌های شور، خشک یا اقلیم‌هایی با تنش‌های غیرزیستی و زیستی فراهم می‌آورد. این قارچ از طریق القای مقاومت فراگیر در گیاهان میزبان باعث ایجاد مقاومت به بیمارگرهای گیاهی نیز می‌گردد. همچنین با افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در سلول‌های ریشه و افزایش سطح پروتیین‌های مقاومت به خشکی در گیاهان میزبان، باعث افزایش مقاومت آن‌ها نسبت به تنش شوری و خشکی می­شود. بنابراین می­توان کاربرد این قارچ را به عنوان جایگزین مناسبی برای کودها و سم­های شیمیایی در جهت دستیابی به محصول ارگانیک و کشاورزی پایدار پیشنهاد نمود.

رحمانی ح.ر. و محمدی گل‌تپه ا. 1395. معرفی شش گونه دنبلان جنگلی . دانش بیماری‌شناسی گیاهی 5(2):12-1.

قارچ‌های خوراکی که تحت عنوان دنبلان شناخته می‌شوند از رده آسکومیست‌های آپوتس‌دار می‌باشند. این قارچ‌ها اندام بارده خود را در سطح یا زیرزمین تولید می‌کنند و اکتومیکوریزای اجباری گیاهان هستند. جنس Tuber  از راسته Pezizales و رده Pezizomycets است. این جنس دارای گونه‌های متعددی است که در نقاط مختلف جهان پراکنده می‌باشند. کشورهای فرانسه، ایتالیا، بریتانیا و نیوزیلند از جمله کشورهایی هستند که در سطح تجارتی نسبت به تولید قارچ‌های دنبلان اقدام کرده‌اند. در بین گونه‌های قارچ‌های دنبلان خوراکی در دنیا، گونه‌های دنبلان سفید باارزش Tuber magnatum و دنبلان سیاه باارزش T. melanosporum، از نظر اقتصادی و دارویی ارزش بسیار زیادی دارند. با توجه به ارزش بالای غذایی و دارویی این قارچ‌ها انجام تحقیقات علمی بیشتر در زمینه ­شناسایی دقیق آن‌ها ضرورت دارد.

گل‌محمدی م.  و بنی‌هاشمیان س. ن. 1396. روش مدیریت بیماری بلاست مرکبات. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 6(2): 13-1.

بیماری بلاست از اغلب مناطق تولید مرکبات در جهان گزارش شده است. این بیماری، یکی از بیماری‌های مهم مرکبات در شمال ایران است که خسارت آن در سال‌های مختلف به دلیل تغییر شرایط اقلیمی متفاوت است و به‌وسیله دو گونه باکتری از جنس Pseudomonas ایجاد می‌شود. در سال‌هایی که شرایط آب و هوایی از لحاظ رطوبت و دما برای فعالیت این باکتری­ها مناسب باشد، خسارت زیادی به مرکبات وارد می‌کند. خسارت اصلی بیماری به‌صورت پژمردگی و خشکیدگی سرشاخه‌ها است. در این مقاله روش‌های مدیریت بیماری شرح داده شده­ اند.

محمدی م.، حسینی ا.، صداقتی ا. و حسینی ث. 1396. کاربرد میکوویروس‌ها در مهار زیستی قارچ­های بیمارگر. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 7(1): 62-51.

میکوویروس­ها یا ویروس­های انگل قارچ­ها دارای ژنوم ssRNA، dsRNA یا dsDNA هستند. بعضی از این ویروس‌ها دامنه میزبانی محدودی داشته و فقط جدایه خاصی از میزبان را آلوده می‌کنند، در مقابل بعضی توانایی آلوده­سازی جنس‌های مختلف یک تیره از قارچ­ها را دارند. این ویروس‌ها اغلب در قارچ‌های میزبان با پیوند ریسه‌ای انتقال می‌یابند. اکثر این ویروس‌ها باعث کاهش قدرت بیماری‌زایی میزبان خود می‌شوند و این پدیده به نام کم‌آزاری شناخته می‌شود. میکوویروس‌ها می‌توانند به‌عنوان یک ابزار قدرتمند در مبارزه زیستی  با قارچ­­های بیمارگر و ایجاد مقاومت القایی در گیاهان استفاده شوند.

احمدی­ فر س، حسینی س م، محمدی­ گل­ تپه ا، جاهدی ا (1398) روش بهینه تولید زیست توده میسلیومی Ganoderma lucidum در ملاس نیشکر. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 9(1): 14-1DOI: 10.2982/PPS.9.1.1.
مقدمه: قارچ دارویی Ganoderma lucidum به­ عنوان یکی از موثرترین محصول­های طب­ سنتی در شرق آسیا شناخته شده­ است. بدنه بازیدیوکارپ، میسلیوم و اسپور این قارچ حاوی حدود 400 ترکیب مختلف زیست فعال به­ همراه پلی­ ساکاریدها، پپتیدوگلیکان­ها و تری­ترپن­ها، به عنوان گروه­های موثر با ارزش دارویی می­باشند. برای تولید مقیاس بزرگی از زیست­ توده این قارچ حاوی پل ی­ساکاریدهای ضد تومور و سرطان، کشت غوطه ­ور آن یکی از موثق­ترین فن­آوری­ها است. با توجه به اینکه رشد میسلیوم قارچ با عوامل محیطی مختلف مانند pH، دما و مواد مغذی در دسترس آن ارتباط دارد، هدف از این پژوهش تعیین تاثیر pH، دما، غلظت­های مختلف منبع کربن و نیتروژن بر رشد زیست توده قارچ در محیط ملاس نیشکر بود. مواد و روش­ها: بخش اول پژوهش به شناسایی ریختی و مولکولی جدایه ایرانی G. lucidum اختصاص داده شد. سپس تاثیر منبع­های کربن آرابینوز، مالتوز، سلولاز و زایلوز با غلظت­های 0/1، 0/2 و 0/3 درصد، منبع­های نیتروژن عصاره مخمر، MgSo₄.7H₂O، پپتون وK₂Hpo₄ با غلظت­های 0/2، 0/3 و 0/4 درصد، اثر pH 4، 4/5، 5، 5/5، دماهای 25، 28 و 32 درجه سلسیوس و تعداد 2 ، 3 یا 4 قرص به قطر  mm²5 زادمایه، بر تولید زیست توده میسلیومی G. lucidum در ملاس نیشکر، در آزمایش­های در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با چهار تکرار برای هر تیمار در شرایط آزمایشگاهی مطالعه شدند. یافته ­ها: مقایسه میانگین وزن خشک میسلیوم تولیدی در تیمارهای مختلف این آزمایش نشان داد که بین تیمارهای مختلف در سطح احتمال 5درصد اختلاف معنی­ داری وجود دارد. بیشترین توده میسلیومی قارچ با منبع نیتروژن پپتون با غلظت 3/0درصد،  منبع کربن مالتوز با غلظت 2/0درصد ، pH=5 ، دمای 28 درجه سلسیوس و افزودن 3 قرص به قطر 5mm²  زادمایه قارچ در محیط مایع ملاس نیشکر بدست آمد. نتیجه­ گیری: ملاس نیشکر می­تواند به­ عنوان یک محیط ارزان و مقرون­ به­ صرفه برای تولید زیست ­توده G. lucodum مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش برای نخستین بار نشان داد، که می­توان با افزودن پپتون با غلظت 0/3 درصد ، مالتوز با غلظت 0/2 درصد، به ملاس نیشکر، با 3 قرص به قطر 5mm² زادمایه، در pH=5  و دمای 28 درجه سلسیوس بیشترین زیست توده این قارچ دارویی را تولید کرد.

محرابیون محمدی م، احمدی ن، ارزنلو م (1398) بیماری مرگ هلندی نارون. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 9(1): 100-91.  DOI: 10.2982/PPS.9.1.91.

نارون از مهم­ترین درختان زینتی به­شمار می‌رود و در طراحی فضاهای سبز شهرها کاربرد فراوان دارد. بیماری مرگ هلندی نارون به­عنوان یکی از مهم­ترین بیماری‌های نارون در دنیا شناخته شده است این بیماری در حال حاضر پراکنش جهانی داشته و حداقل سه گونه Ophiostoma از جمله O. ulmi، O. novo-ulmi و  O. himal-ulmi در ایجاد بیماری دخیل هستند که از نظر پراکنش جغرافیایی و قدرت تهاجم با هم متفاوت هستند. در ایران دو گونه O. ulmi و O. nov-oulmi به­عنوان عامل بیماری گزارش شده­اند، که جدایه‌های گونه  O. novo-ulmi دارای قدرت بیماری­زایی بیشتری نسبت به جدایه‌های O. ulmi می­باشند. مدیریت بیماری با روش‌های پیشگیری و قرنطینه، اقدامهای بهداشتی، کاشت رقم مقاوم و استفاده از سم‌های شیمیایی عملی است. جنبه‌های مختلف بیماری شامل نشانه‌ها، زیست‌شناسی و بوم­شناسی بیمارگرها و روش‌های مدیریت آن در این مقاله شرح داده شده است.

محمدی ر، کشاورزی م، حسن­زاده ن، دژمپور ج، فرهادنژاد ا (1400) سطح نسبی مقاومت به شانکر باکتریایی در دورگ‌های ایرانی زردآلو. دانش بیماری­شناسی گیاهی 10(2): 29-15.  Doi: 10.2982/PPS.10.2.15.