جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای گودرزی

آزاده گودرزی،
جلد 12، شماره 1 - ( (پاییز و زمستان) 1401 )
چکیده

گودرزی، آ. (1401). بیماری پژمردگی فوزاریومی خرما. دانش بیماری‌شناسی گیاهی 12(1): 64 -73.                   Doi: 10.2982/PPS.12.1.64
بیماری پژمردگی فوزاریومی به عنوان یکی از بیماری­های بسیار خسارت­زا و مرگ­بار درختان خرما در بسیاری از مناطق کشت این محصول در دنیا و به ویژه کشورهای تولید کننده خرما در قاره آفریقا شناخته شده است. در حال حاضر، بخش قابل توجهی از نخلستان­های واقع در مراکش و صحرای غربی و مرکزی الجزایر تحت تأثیر این بیماری قرار دارند. زیان اقتصادی ناشی از بیماری پژمردگی فوزاریومی خرما، به ویژه در صورت وقوع همه­ گیری­های شدید، بسیار قابل توجه است. این بیماری طی یک قرن گذشته، سبب نابودی بیش از 12 میلیون اصله درخت خرما در مراکش و حدود سه میلیون اصله درخت خرما در الجزایر شده است. قارچ Fusarium oxysporum (Schltdl.) f. sp. albedinis که یک بیمارگر آوندی خاک­برد است، به عنوان عامل بیماری پژمردگی فوزاریومی خرما شناخته شده است. زیان اقتصادی ناشی از این بیماری، به ویژه در صورت وقوع همه ­گیری­های شدید، بسیار قابل توجه است و در برخی مناطق، همه­ گیری بیماری پژمردگی فوزاریومی به نابودی بیش از ۷۰ درصد محصول خرما منجر شده است. استراتژی­های مدیریت تلفیقی این بیماری شامل استفاده از رقمهای مقاوم یا متحمل، پیشگیری از ورود عامل بیماری به مناطق عاری از بیماری، ریشه­ کنی بیماری، مبارزه زیستی و مبارزه شیمیایی است. این بیماری تا کنون از مناطق تولید خرما در ایران گزارش نشده است، هرچند که نشانه ­های مشابه با بیماری پژمردگی فوزاریومی در برخی از نخلستان­های استان هرمزگان یافت شده است.

آزاده گودرزی،
جلد 12، شماره 2 - ( (بهار و تابستان) 1402 )
چکیده

گودرزی آ (1402) بیماری سوختگی سیاه خرما. دانش بیماری‌­شناسی گیاهی 12(2): 75-66.
بیماری سوختگی سیاه یکی از بیماری­‌های مهم و خسارت­‌زای خرما در بسیاری از مناطق دنیا شامل عمان، عراق، قطر، عربستان سعودی، کویت و امارات متحده عربی محسوب می‌­شود. بیماری نخستین بار در ایران در سال 1394 از طبس در استان خراسان جنوبی گزارش شده و طی سال­‌های بعد، نشانه­‌های بیماری به صورت پراکنده در استان­‌های کرمان، هرمزگان، فارس و بوشهر نیز مشاهده گردیده است. دو قارچ Thielaviopsis paradoxa  و T. radicicola  به عنوان عوامل بیماری شناخته شده ­اند. نشانه­‌های بیماری شامل بافت­ مردگی، پژمردگی، خمیدگی تاج درخت، پوسیدگی مریستم انتهایی و مرگ درخت است. بیماری غالباً روی درختانی که تحت تأثیر تنش‌­های محیطی، به ویژه تنش شوری و خشکی قرار دارند، مشاهده می‌­شود. این بیماری تا کنون از 21 رقم خرما در دنیا گزارش شده است، هرچند که حساسیت رقم‌های مختلف نسبت به بیماری متفاوت است. روش‌های مدیریت تلفیقی بیماری شامل پیشگیری­ از ورود بیماری به منطقه، اجتناب از وارد شدن آسیب به درختان خرما، رعایت اصول بهداشت گیاهی، مدیریت تنش­‌های محیطی و برقراری تهویه مناسب در نخلستان، مبارزه زیستی و شیمیایی در این مقاله شرح داده شده ­اند.


آزاده گودرزی،
جلد 12، شماره 2 - ( (بهار و تابستان) 1402 )
چکیده

گودرزی آ (1402) بیماری آنتراکنوز مرکبات. دانش بیماری‌­شناسی گیاهی 12(2): 129-117.
گونه­‌های Colletotrichum، عوامل مولد بیماری‌­هایی شامل لکه برگی­‌ها، خشک‌یدگی‌­های سرشاخه و پوسیدگی­‌های میوه در دامنه وسیعی از میزبان­‌های گیاهی نظیر مرکبات، موز، توت­فرنگی، آووکادو، پاپایا، انبه و سیب به شمار می­روند. در مرکبات، بیماری­‌های مهمی شامل آنتراکنوز، آنتراکنوز پس از برداشت میوه، آنتراکنوز کی­لایم و ریزش میوه پس از گلدهی به وسیله گونه­‌های این جنس ایجاد می‌­شوند و از محدودیت­های عمده تولید مرکبات در بسیاری از کشورهای مرکبات ­خیز دنیا دنیا به شمار می­روند. گونه Colletotrichum gloeosporioides به عنوان عامل اصلی بیماری آنتراکنوز مرکبات شناخته شده است. نشانه های بیماری شامل خشک‌یدگی سرشاخه­‌ها و شاخه­ های کوچک، لکه برگی، پوسیدگی میوه و ریزش برگ­‌ها و میوه‌­های کوچک است. در صورت وقوع همه‌گیری، خسارت ناشی از بیماری روی گونه­‌ها و ارقام مختلف مرکبات بسیار قابل­ توجه است. زیان اقتصادی ناشی از بیماری عمدتاً با وارد شدن آسیب به قسمت­‌های رویشی درختان مرکبات و همچنین پوسیدگی و کاهش ارزش تجاری میوه‌­ها در ارتباط است. تاکنون بیماری­‌های آنتراکنوز مرکبات و آنتراکنوز پس از برداشت میوه با عوامل C. gloeosporioides،  C. fructicola، C. siamense، C. karstii و C. novae zelandiae از ایران گزارش شده‌­اند. به علاوه، خشک‌یدگی سرشاخه­‌ها و ریزش میوه پس از گل­‌دهی ناشی از C. gloeosporioides از چالش‌­های شایع تولید مرکبات در شمال کشور محسوب می­‌شوند. رعایت بهداشت باغ، مدیریت آبیاری و تغذیه، مبارزه با آفات، بیماری­‌ها و علف‌های­‌هرز و کاربرد قارچ­‌کش‌­های شیمیایی، به ویژه استروبیلورین­‌ها، از راه­کارهای مؤثر مدیریت بیماری محسوب می­‌شوند. به منظور پیشگیری از ظهور جمعیت­‌های مقاوم عوامل مولد بیماری، کاربرد قارچ­‌کش‌­ها باید با رعایت تناوب صورت گیرد.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دانشگاه یاسوج دانش بیماری شناسی گیاهی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | University of Yasouj Plant Pathology Science

Designed & Developed by : Yektaweb