این تحقیق بهمنظور بررسی کارایی پیشتیمار هورمونی در افزایش قدرت جوانهزنی و رشد اولیه گیاهچه، در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد در سال 1394 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل 5 سطح هورمون اکسین (IAA) (ایندول-3-استیک اسید) در غلظتهای صفر، 1/0، 5/0، 1 و 5/1 میلیگرم بر لیتر و 5 سطح هورمون سیتوکینین (PBA) (تتراهیدروپیرانیل بنزیل آدنین) در غلظتهای صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم بر لیتر بودند. نتایج نشان داد که کاربرد دو هورمون و اثرات متقابل آنها، اثر معنیداری بر همه صفتهای مورد ارزیابی از جمله درصد جوانهزنی، مقدار زیستتوده، محتوای آب نسبی برگ و محتوای رنگیزههای فتوسنتزی داشت. بیشترین درصد جوانهزنی (66/66 درصد) در 5/1 میلیگرم بر لیتر IAA به همراه 1 میلیگرم بر لیتر PBA بهدست آمد. پیشتیمار 5/0 میلیگرم بر لیتر PBA و 1/0 میلیگرم بر لیتر IAA بیشترین طول ساقهچه (به ترتیب 28/1 و 17/1 سانتیمتر) را نشان داد. ضریب جوانهزنی با افزایش سطوح IAA از 1/0 تا 5/1 میلیگرم بر لیتر، 5/12 درصد کاهش یافت. بیشترین محتوای آب نسبی (73/42 و 38/37 درصد) به ترتیب در PBA 5/0 میلیگرم بر لیتر و IAA 5/1 میلیگرم بر لیتر به دست آمد. ترکیب (0+1/0 میلیگرم بر لیتر) IAA+PBA بر طول ریشهچه و گیاهچه اثر مثبتی داشت. غلظتهای بالایی از PBA و کمترین مقدار IAA بر روی مقدار زیستتوده نتیجهای یکسان نشان داده و بالاترین مقدار (33/4 میلیگرم) با ترکیب تیماری این دو غلظت به دست آمد. رنگیزههای فتوسنتزی نیز از این دو هورمون تأثیر پذیرفتند بهطوری که تأثیر IAA بر این صفت بیش از PBA بود. مشخص شد که اکسین و سیتوکنین موجب افزایش جوانهزنی و بهبود شاخصهای مورفوفیزیولوژیک و درنتیجه عملکرد استویا میگردد.